Unrequited - Deafheaven

Bowing to a monolith of grief.

Obsessing over discord.

Daydreaming of nights that led my staggering steps to nowhere.

Bathing in the Summer night’s cold and in the black of night, I feel so old.

I feel so worn, quartered, and torn.

Hung from the post where my brothers once

sung.

Cut from the tie where my sanity binds.

Stuck in Winter’s Hell, with just you

in mind.

Waiting in the cold, where we hide behind.

I can’t move on, because I can’t shed the weight of myself.

There is no such thing as the past, present, or future.

There just is, and it never goes away.

I thought about you for the rest of the day.

Catching my head turning to find you again.

I hated myself for it.

Buigen voor een monoliet van verdriet.

Geobsedeerd door onenigheid.

Dagdromen over nachten die mijn duizelingwekkende stappen naar nergens leidden.

Badend in de kou van de zomernacht en in het zwart van de nacht, voel ik me zo oud.

Ik voel me zo versleten, in vieren gedeeld en verscheurd.

Opgehangen aan de post waar mijn broers ooit

gezongen.

Knip uit de stropdas waar mijn gezond verstand bindt.

Vast in de hel van de winter, met alleen jij

in gedachten.

Wachten in de kou, waar we ons achter verschuilen.

Ik kan niet verder, omdat ik mezelf niet kan verliezen.

Er bestaat niet zoiets als het verleden, het heden of de toekomst.

Er is gewoon, en het gaat nooit weg.

Ik heb de rest van de dag aan je gedacht.

Ik zie dat mijn hoofd zich omdraait om je weer te vinden.

Ik haatte mezelf erom.