Mildred - Deaf Havana

Has it really been three years since we chose that name?

And sat in each other’s rooms with our guitars and dreams of fame.

We used to stay up and plan our lives to the sound of your worn LPs.

And drink through 'til the morning light against the backdrop of the sea.

It just seems, seems like we lost a friend

It feels like the end.

It feels like the end.

Now it just seems, seems like we lost a friend.

It feels like the end.

It feels like the end.

And now you’re away in the city, I’m still here by the sea

And you work in a relentless job, while you should still be free

Without the noose of maturity hung around your neck

There’s the weight of an old-age man in the sound of your every step.

It just seems, seems like we lost a friend

It feels like the end.

It feels like the end.

Now it just seems, seems like we lost a friend.

It feels like the end.

It feels like the end.

When I last stepped inside your house (inside your house)

We stayed up 'til the early hours (the early hours)

But you looked to me and said, 'I can’t' (said, 'I can’t')

'We're sudden strangers', but I swore that I was still the same

It just seems, seems like we lost a friend

It feels like the end.

It feels like the end.

Now it just seems, seems like we lost a friend.

It feels like the end.

It feels like the end.

Is het echt drie jaar geleden dat we die naam hebben gekozen?

En zaten in elkaars kamers met onze gitaren en dromen van roem.

We bleven altijd op en planden ons leven op het geluid van je versleten lp's.

En drink door tot het ochtendlicht tegen de achtergrond van de zee.

Het lijkt erop dat we een vriend hebben verloren

Het voelt als het einde.

Het voelt als het einde.

Nu lijkt het alsof we een vriend hebben verloren.

Het voelt als het einde.

Het voelt als het einde.

En nu ben je weg in de stad, ik ben nog steeds hier aan zee

En je werkt in een meedogenloze baan, terwijl je nog steeds vrij zou moeten zijn

Zonder de strop van volwassenheid die om je nek hangt

Er is het gewicht van een oude man in het geluid van elke stap.

Het lijkt erop dat we een vriend hebben verloren

Het voelt als het einde.

Het voelt als het einde.

Nu lijkt het alsof we een vriend hebben verloren.

Het voelt als het einde.

Het voelt als het einde.

Toen ik voor het laatst je huis binnenstapte (in je huis)

We zijn tot in de vroege uurtjes opgebleven (de vroege uurtjes)

Maar je keek naar mij en zei: 'Ik kan niet' (zei: 'Ik kan niet')

'We zijn plotseling vreemden', maar ik zwoer dat ik nog steeds dezelfde was

Het lijkt erop dat we een vriend hebben verloren

Het voelt als het einde.

Het voelt als het einde.

Nu lijkt het alsof we een vriend hebben verloren.

Het voelt als het einde.

Het voelt als het einde.