Kings Road Ghosts - Deaf Havana

I drove my car along the old bus route to my parents house today

And on the way I saw the places I once loved begin to fade

The recreation ground I knew so well have been replaced

With worn out football pitches and tennis courts and empty space

I miss the days I used to know I had a place

And all the friends I thought I loved weren’t far way

Before I lost my way, and these streets still knew my name

I miss the days when I knew I had a place, a place in everything

Now there’s ghosts in the eyes of the checkout girls and the boys who run the

bars

Who 5 years ago were aspiring artists or poets with guitars

We wore our hearts so far down our sleeves that we lost them day to day

But this place isn’t the same you see, and these streets don’t feel like home

to me

I miss the days I used to know I had a place

And all the friends I thought I loved weren’t far way

Before I lost my way, and these streets still knew my name

I miss the days when I knew I had a place, a place in everything

I parked the car and made my way down, closer to the sea

I inhaled the summer breeze and I felt free

I forgot how much I missed the way, the sun lit up the east coast bays

And made the north sea come alive

And at night we’d pass the lighthouse by on the way to drown ourselves in

illegal wine

And we’d stay awake until the morning cars went by

With nothing but bus fare and a smile

I couldn’t help but smile

Ik heb vandaag mijn auto over de oude busroute naar mijn ouderlijk huis gereden

En onderweg zag ik dat de plaatsen waar ik ooit van hield beginnen te vervagen

Het recreatieterrein dat ik zo goed kende, is vervangen

Met versleten voetbalvelden en tennisbanen en lege ruimte

Ik mis de dagen dat ik wist dat ik een plek had

En alle vrienden van wie ik dacht te houden, waren niet ver weg

Voordat ik de weg kwijtraakte, en deze straten kenden nog mijn naam

Ik mis de dagen dat ik wist dat ik een plek had, een plek in alles

Nu zijn er geesten in de ogen van de kassameisjes en de jongens die de

bars

Wie waren 5 jaar geleden aspirant-artiesten of dichters met gitaren?

We droegen ons hart zo ver in onze mouwen dat we ze van dag tot dag verloren

Maar deze plek is niet hetzelfde als je ziet, en deze straten voelen niet als thuis

naar mij

Ik mis de dagen dat ik wist dat ik een plek had

En alle vrienden van wie ik dacht te houden, waren niet ver weg

Voordat ik de weg kwijtraakte, en deze straten kenden nog mijn naam

Ik mis de dagen dat ik wist dat ik een plek had, een plek in alles

Ik parkeerde de auto en ging naar beneden, dichter bij de zee

Ik ademde de zomerbries in en voelde me vrij

Ik was vergeten hoeveel ik de weg miste, de zon verlichtte de baaien aan de oostkust

En maakte de Noordzee tot leven

En 's nachts passeerden we de vuurtoren op weg om onszelf in te verdrinken

illegale wijn

En we zouden wakker blijven tot de ochtendauto's voorbij reden

Met niets anders dan bustarief en een glimlach

Ik kon niet anders dan glimlachen