My Life Lies in Ruins - Dawn of Destiny

Hush — don’t say a word.

They do not get us.

Wait — I see them arrive.

They try to catch us.

No one sees, no one cares.

No sends a helping sign.

We are all on our own.

Still we try to get by.

We believe in ourselves.

And we will be strong.

We are so far away from home, my brother.

Stealing food out of the trash can.

That is my future and this is my past.

This was not meant to be

No, this ain’t my life.

Come — come closer to me

Our parents left us.

Raised on the street like a dog.

Even left without a bone, I am tired.

They never cared.

I feel hate, I feel pain.

Someday I will go insane, I am mad.

How could they leave us?

For all the sorrow that we feel.

We have only names to blame.

This is my future and this is my past.

My life lies in ruins, I’ve lost my belief.

Pray to the one that I once have called God.

But even you have left me, once again I’m on my own.

All tears are cried now.

My heart is chained by stones.

Don’t you know what you’ve done to us?

Still I’m in anger.

Still I’m in agony.

Do you ever hear my screams?

This is my future…

(Dank an Triple_H für den Text)

Stil — zeg geen woord.

Ze snappen ons niet.

Wacht — ik zie ze aankomen.

Ze proberen ons te vangen.

Niemand ziet het, het kan niemand iets schelen.

Nee stuurt een helpend teken.

We staan ​​er allemaal alleen voor.

Toch proberen we rond te komen.

We geloven in onszelf.

En we zullen sterk zijn.

We zijn zo ver van huis, mijn broer.

Eten stelen uit de prullenbak.

Dat is mijn toekomst en dit is mijn verleden.

Dit was niet de bedoeling

Nee, dit is niet mijn leven.

Kom — kom dichter bij me

Onze ouders hebben ons verlaten.

Opgegroeid op straat als een hond.

Zelfs zonder been ben ik moe.

Ze gaven er nooit om.

Ik voel haat, ik voel pijn.

Op een dag zal ik gek worden, ik ben gek.

Hoe konden ze ons verlaten?

Voor al het verdriet dat we voelen.

We hebben alleen namen die we de schuld kunnen geven.

Dit is mijn toekomst en dit is mijn verleden.

Mijn leven ligt in puin, ik ben mijn geloof kwijt.

Bid tot degene die ik ooit God heb genoemd.

Maar zelfs jij hebt me verlaten, opnieuw sta ik er alleen voor.

Alle tranen zijn nu gehuild.

Mijn hart is geketend door stenen.

Weet je niet wat je ons hebt aangedaan?

Toch ben ik boos.

Ik heb nog steeds pijn.

Hoor je ooit mijn geschreeuw?

Dit is mijn toekomst...

(Dank een Triple_H für den Text)