Flower Child - David Ruffin

Well, well, well

I caught a passing cab to a part of town that was worn and drab

I walked down the dingy stairs, ignoring the dirt that was lying there

From a space beneath the door, a light reflected on the floor

I saw shadows of passing feet, there was incense smelling sweet

So long I hesitated

I knocked and then I waited

My thoughts were running wild

Then I saw my flower child

I did, I did, I did

Although her voice was still the same, the years had truly made a change

My angel in disguise had long, dark hair and big black eyes

And then flowers, bright and tall

Splattered all over the wall

I just couldn’t believe my eyes

«Was this the child?», I analysed

Where, where, where did I go wrong

To make her leave her home

I hid my shame with a smile

When I saw my flower child

Yes I did, I did

When, when I saw my flower, flower, flower, flower child

When I saw my flower child, yes I did

Well, well, well, well

Before I left, she kissed my cheek

There were no more words to speak

'Cause at last I understood

And it did my heart some good

She said happiness was love

Something she had plenty of

Oh, I no longer felt the shame

'Cause my daughter made it plain

Sad, sad 'cause I had to go

I loved my baby so

My trip was sure worthwhile

At last, at last I saw my flower child

I did, I did, I did, I did

Sad 'cause I had to go

I loved my daughter so

When I, when I saw my flower child

I did, I did, I did

Honey, at last I understood

And it did my heart a whole lot of good

When I, when I, when I …

Nou nou nou

Ik nam een ​​passerende taxi naar een deel van de stad dat versleten en saai was

Ik liep de groezelige trap af en negeerde het vuil dat daar lag

Vanuit een ruimte onder de deur weerkaatst een licht op de vloer

Ik zag schaduwen van passerende voeten, er rook zoet wierook

Zo lang heb ik getwijfeld

Ik klopte en toen wachtte ik

Mijn gedachten gingen de vrije loop

Toen zag ik mijn bloemenkind

Ik deed, ik deed, ik deed

Hoewel haar stem nog steeds hetzelfde was, hadden de jaren echt een verandering teweeggebracht

Mijn vermomde engel had lang, donker haar en grote zwarte ogen

En dan bloemen, helder en lang

Spetterde over de hele muur

Ik kon mijn ogen niet geloven

«Was dit het kind?», analyseerde ik

Waar, waar, waar ging ik de fout in?

Om haar haar huis te laten verlaten

Ik verborg mijn schaamte met een glimlach

Toen ik mijn bloemenkind zag

Ja, dat deed ik, dat deed ik

Toen, toen ik mijn bloem, bloem, bloem, bloemkind zag

Toen ik mijn bloemenkind zag, ja dat deed ik

Wel, wel, wel, wel

Voordat ik wegging, kuste ze mijn wang

Er waren geen woorden meer om te spreken

Omdat ik het eindelijk begreep

En het deed mijn hart goed

Ze zei dat geluk liefde was

Iets waar ze genoeg van had

Oh, ik voelde de schaamte niet meer

Omdat mijn dochter het duidelijk maakte

Triest, verdrietig omdat ik moest gaan

Ik hield zo van mijn baby

Mijn reis was zeker de moeite waard

Eindelijk, eindelijk zag ik mijn bloemenkind

Ik deed, ik deed, ik deed, ik deed

Triest omdat ik moest gaan

Ik hield zo van mijn dochter

Toen ik, toen ik mijn bloemenkind zag

Ik deed, ik deed, ik deed

Schat, eindelijk begreep ik het

En het deed mijn hart heel veel goeds

Wanneer ik, wanneer ik, wanneer ik...