Two Soldiers - David Byrne

She was just a blue eyed Boston girl

Her voice was low with pain

I’ll do your bidding comrade mine

If I ride back again

But if you ride back and I am dead

You’ll do as much for me

Mother, you know, must hear the news

So write her tenderly

She’s awaiting at home like a patient saint

Her fallen face paled with woe

Her heart would be broken when I am gone

I’ll see her soon, I know

Just then the order came to charge

For an instant hand touched hand

They said, aye and away they rode

That brave and devoted band

Straight was the course to the top of the hill

And the rebels they shot and shelled

Plowed furrows of death through the toiling ranks

And guarded them as they fell

There soon was a horrible dying yell

From heights that they could not gain

And those who doom and death had spared

Rode slowly back again

But among the dead that were left on the hill

Was the girl with the curly hair

The tall dark man who’d fought by her side

Lay dead beside her there

There was was no one to write the green-eyed girl

The words that her lover had said

While mother at home is awaiting her girl

She’ll only know she is dead

She’ll only know she’s dead

She’ll only know she’s dead

Ze was gewoon een Boston-meisje met blauwe ogen

Haar stem was laag van pijn

Ik doe je bod kameraad de mijne

Als ik weer terug rijd?

Maar als je terugrijdt en ik ben dood

Je doet net zoveel voor mij

Moeder, weet je, moet het nieuws horen

Dus schrijf haar teder

Ze wacht thuis als een geduldige heilige

Haar gevallen gezicht bleek van wee

Haar hart zou worden gebroken als ik weg ben

Ik zie haar snel, ik weet het

Op dat moment kwam de bestelling om af te rekenen

Voor een instant hand aangeraakte hand

Ze zeiden, ja en weg reden ze

Die dappere en toegewijde band

Rechtdoor was de koers naar de top van de heuvel

En de rebellen die ze schoten en beschoten

Geploegde voren van de dood door de zwoegende gelederen

En bewaakte ze terwijl ze vielen

Er klonk al snel een vreselijke stervende schreeuw

Van hoogten die ze niet konden bereiken

En degenen die onheil en dood hadden gespaard

Weer langzaam terug gereden

Maar onder de doden die op de heuvel waren achtergelaten

Was het meisje met het krullende haar?

De lange donkere man die aan haar zijde had gevochten

Lig daar dood naast haar

Er was niemand om het meisje met de groene ogen te schrijven

De woorden die haar minnaar had gezegd

Terwijl moeder thuis op haar meisje wacht

Ze zal alleen weten dat ze dood is

Ze zal alleen weten dat ze dood is

Ze zal alleen weten dat ze dood is