Isla Mujeres - David Broza

Subía el calor cuando pasaba por mi acera

Todo el bulevar pudo quemarse en su candela

Hay una legión de sátiros y piratas

Que, de bar en bar, le gritan: ¡Guapa!

Me hago seguidor de sus andares de pantera

Peregrino voy donde lo ordenen sus caderas;

Qué me importa a mí si es un infierno la calle

Si por fin la llevo por el talle

Oye, mi bien

Tú la reina de Isla Mujeres;

Y yo, si tú me quieres

Seré tu esclavo más fiel

Pobre de mí

Si de tu fuego me extravío

Mi corazón, de frío

Se olvidará de latir

Sobre su perfil un sol de cobre se derrama

La rosa de abril, desnuda en medio de la cama

Se ha brindado a mí con un amor que desarma

Nubla la razón y abrasa el alma

Y era de esperar que yo esperara retenerla

Pero todo el mar es poco mar para esa perla

Arde el bulevar y, al borde de la locura

No soy yo quien va de su cintura

De hitte steeg toen hij langs mijn stoep liep

De hele boulevard had in zijn kaars kunnen branden

Er is een legioen van saters en piraten

Dat ze van kroeg tot kroeg tegen haar schreeuwen: Prachtig!

Ik word een volger van zijn panterwandelingen

Pelgrim Ik ga waar zijn heupen hem bevelen;

Wat kan het mij schelen of de straat een hel is?

Als ik het eindelijk bij de taille draag

hey mijn goed

Jij de koningin van Isla Mujeres;

En ik, als je van me houdt

Ik zal je meest trouwe slaaf zijn

Arme Ik

Als ik verdwaal in jouw vuur

mijn hart, koud

zal vergeten te verslaan

Op zijn profiel morst een koperen zon

De aprilroos, naakt in het midden van het bed

Het is mij gegeven met een liefde die ontwapent

Vertroebelt de reden en verbrandt de ziel

En het was te verwachten dat ik zou hopen haar vast te houden

Maar de hele zee is een kleine zee voor die parel

De boulevard brandt en, op de rand van de waanzin

Ik ben het niet die uit je middel gaat