Modern History - Darren Hanlon

When the sun circle appears to me, I embrace the world and all it’s pluses

When the summer day ceases to be, I take to riding far away on buses…

I thought of you almost every hour

I thought of you as my companion

I thought that you might be a flower, growing at the bottom of a canyon

Days, they fly, and nights, they fall

Makes no sense to me at all

Just little tricks of temperature

And light, cast a spell on everyone

So let the golden vines of modern history grow

To cover yourself and everyone you know

And if that story that we made was just a token, maybe our hearts will all be

unbroken

Every single morning I am born

And in the same place each night I am buried

Beneath the single blanket worn

As an ocean where my dreams are buried

No, I can’t be the weight upon your shoulders

I can’t be the ringing in your ears

But I can disappear until we’re older

Just like the bowling balls around your mirror

The darkness from the light’s gone out, filled the room and killed the doubt

You keep counting every moment till the morning, then it’s never gonna come

So let the golden vines of modern history grow

To cover yourself and everyone you know

And if that story that we made was just a token, maybe our hearts will all be

unbroken

If I called you again, by a god given name

If the wind and the rain did fall, would you hear me at all?

So let the golden

vines of modern history grow

To cover yourself and everyone you know

And may the words we used in anger be unspoken, and may our hearts will all be

unbroken

Wanneer de zonnecirkel aan mij verschijnt, omarm ik de wereld en al zijn pluspunten

Als de zomerdag ophoudt te zijn, ga ik naar ver weg met bussen...

Ik heb bijna elk uur aan je gedacht

Ik zag je als mijn metgezel

Ik dacht dat je misschien een bloem zou zijn, groeiend op de bodem van een canyon

Dagen, ze vliegen, en nachten, ze vallen

Heeft helemaal geen zin voor mij

Gewoon kleine kneepjes van de temperatuur

En licht, betovert iedereen

Dus laat de gouden wijnstokken van de moderne geschiedenis groeien

Om jezelf en iedereen die je kent in te dekken

En als dat verhaal dat we maakten slechts een teken was, zal ons hart dat misschien allemaal zijn

ongebroken

Elke ochtend word ik geboren

En elke nacht op dezelfde plaats ben ik begraven

Onder de enkele deken gedragen

Als een oceaan waar mijn dromen zijn begraven

Nee, ik kan niet het gewicht op je schouders zijn

Ik kan niet het gesuis in je oren zijn

Maar ik kan verdwijnen tot we ouder zijn

Net als de bowlingballen rond je spiegel

De duisternis van het licht is uitgegaan, vulde de kamer en doodde de twijfel

Je blijft elk moment tellen tot de ochtend, dan komt het nooit

Dus laat de gouden wijnstokken van de moderne geschiedenis groeien

Om jezelf en iedereen die je kent in te dekken

En als dat verhaal dat we maakten slechts een teken was, zal ons hart dat misschien allemaal zijn

ongebroken

Als ik je nog een keer zou bellen, bij een door God gegeven naam

Als de wind en de regen zouden vallen, zou je me dan horen?

Dus laat de gouden

wijnstokken van de moderne geschiedenis groeien

Om jezelf en iedereen die je kent in te dekken

En mogen de woorden die we in woede gebruikten onuitgesproken zijn, en mogen onze harten allemaal zijn

ongebroken