In Broken Images - Darkseed

Grotesque fairyland — astray

with fine falling snow this myth now melts away

through bloody archways it flows upstream to see

this heartache parching me

it burns my gaiety, taking down it’s golden mask

my tears ooze away on drifting soil

Through peace i stride and flee

your musing thoughts caressed by fear

i hear some nightingales, they sing

my withered dreams to heal

beauty’s rose should never die

my grief lies onward, joy behind

nature calls it to be gone

so tired with my woe…

storm gusts of winter’s day

for restful death i beg

ere that sun does wake

drown my sins, black memory!

freezing have i felt, what dark days seen,

in sleep a king

mounted on the wind your bareness

comes to touch the seals

never resting time leads summer on,

my heart is slain

within this wound which iron did impress

there will a river whispering run

the very birds are mute,

they dread the winter’s near

their sighs, they wet my eyes

drown my world with weeping earnesty

too hot the eye of heaven shined

anon the tunnel i will find

praise deep vermilion in the rose

what tree or stone does want a soul?

light, thy picture in my sight

it’s held within his hands

it’s grounded in my heart

disguised in prial veils

morning-shadows wear away

how many mornings hav i seen?

Grotesk sprookjesland — verdwaald

met fijne vallende sneeuw smelt deze mythe nu weg

door bloedige bogen stroomt het stroomopwaarts om te zien

dit hartzeer dat me uitdroogt

het brandt mijn vrolijkheid, het afzetten van zijn gouden masker

mijn tranen sijpelen weg op drijvende grond

Door vrede loop ik en vlucht ik

je mijmerende gedachten gestreeld door angst

ik hoor een paar nachtegalen, ze zingen

mijn verdorde dromen om te genezen

schoonheidsroos mag nooit sterven

mijn verdriet ligt verder, vreugde achter

de natuur noemt het om weg te zijn

zo moe van mijn wee...

stormvlagen van de winterdag

voor een rustgevende dood smeek ik

eer die zon wakker wordt

verdrink mijn zonden, zwarte herinnering!

ijskoud heb ik gevoeld, wat voor donkere dagen heb ik gezien,

in slaap een koning

gemonteerd op de wind je naaktheid

komt om de zeehonden aan te raken

nooit rusttijd leidt de zomer voort,

mijn hart is verslagen

binnen deze wond die ijzer indruk maakte

er zal een rivier fluisteren

de vogels zijn stom,

ze vrezen dat de winter nabij is

hun zuchten, ze bevochtigen mijn ogen

verdrink mijn wereld met wenende ernst

te warm het oog van de hemel scheen

aan de tunnel die ik zal vinden

prijs diepe vermiljoen in de roos

welke boom of steen wil een ziel?

licht, uw beeld in mijn ogen

het wordt in zijn handen gehouden

het is gegrondvest in mijn hart

vermomd in oorspronkelijke sluiers

ochtendschaduwen slijten weg

hoeveel ochtenden heb ik gezien?