Unfortunataly - Dark Side Cowboys

The room is dark, it’s quiet, peaceful like a wasteland forest, say

A bloodred light shines on the walls of your apartment

As you step into the room

And you can’t hear the sound of laughing from your friends

Downstairs, cause then you’d bother all too much

When you’re sitting down, you hear a knocking on your door

And Anemone comes in

She tells you once again to reflect over your heart and feelings

Well, here you go again

Losing all support, the devil’s wisdom comes and

Turns your heart to stone, so cold…

And you know It doesn’t have to be

So unfortunately, It’s just that

You don’t have to be, So unfortuned Nataly

Anemone is asking questions to the viper in your mind

She puts her arms around you, Death is all too near

Suddenly the picture is changing

Feel like going somewhere else

The need of strangers comfort will push away your fear

Don’t you think that someone knows and do you think

That noone ever cares

Once more the room is quiet, The black dress lies

On the floor, Anemone puts on her veil and walks gently

To the door

You lie in silence upon the bed, You see her

Shining light and you know

You will close the door behind

You scream out loud, You feel the pain is fading out

And once again the room is dark

And you know it doesn’t have to be

So unfortunately

And you don’t have to be, So unfortuned Nataly

Listen to me

De kamer is donker, het is stil, vredig als een woestenij, zeg maar

Er schijnt een bloedrood licht op de muren van je appartement

Als je de kamer binnenstapt

En je kunt het lachgeluid van je vrienden niet horen

Beneden, want dan zou je je teveel zorgen maken

Als je gaat zitten, hoor je geklop op je deur

En Anemoon komt binnen

Ze zegt je nogmaals dat je moet nadenken over je hart en gevoelens

Nou, daar ga je weer

Alle steun verliezend, komt de wijsheid van de duivel en...

Verandert je hart in steen, zo koud...

En je weet dat het niet zo hoeft te zijn

Dus helaas, het is gewoon dat

Dat hoeft niet, dus ongelukkige Nataly

Anemoon stelt vragen aan de adder in je geest

Ze slaat haar armen om je heen, de dood is maar al te dichtbij

Plots verandert het beeld

Zin om ergens anders heen te gaan

De behoefte aan comfort van vreemden zal je angst verdrijven

Denk je niet dat iemand het weet en denk je?

Dat niemand er ooit om geeft

Het is weer stil in de kamer, de zwarte jurk liegt

Op de vloer legt Anemone haar sluier op en loopt zachtjes

Naar de deur

Je ligt in stilte op het bed, je ziet haar

Stralend licht en je weet het

Je doet de deur achter je dicht

Je schreeuwt hardop, je voelt dat de pijn vervaagt

En weer is de kamer donker

En je weet dat het niet zo hoeft te zijn

Dus helaas

En dat hoeft ook niet, dus ongelukkige Nataly

Luister naar mij