unmade - Dangerkids

Give me a sec to collect my thoughts

I write them down and I dust them off

Just some book on a shelf with a missing page

And the front torn off

I guess the words I made got in the way

And never got across

I know we don’t got much to say

But I miss the days when we used to talk

Waiting for change, but each day goes by

I remind myself that our time got lost

Do you ever think of me?

Or not at all

Hope hurts most when the truth’s involved

So just know, I hope you don’t

Cause I do my best up against the wall

I don’t want to float through life, I wanna drown in it

Break myself down, turn around in it

Take it until I’ve had enough and then build it back up

From the top to the ground again

So go ahead and say what you need to say

Cause those words might have hurt me yesterday

And dig deep in the cuts of my chest

Just to find out that you’ll never get the best of me

So dear tragedy, have a seat

I don’t give a fuck what you do to me

Cause yeah this light’s going to burn out

But I can’t fall, never learned how

And a light can hide when it’s dark now

I told a lie when the truth would’ve worked out

There’s nothing left for me to say

And all my friends gave me away

When every word has been unmade

You hide your eyes and fall away

If there’s something left for you to say

Some twisted words, a shattered phrase

Rolls off the tongue, it falls and fades

Lied to your face, I’ll never change

Am I sick of home, or just homesick?

Exhausting how I can’t focus

Adjust and go, flux and flow

Smile so you don’t notice

Cause right now, now’s not a good time

You don’t want to know me on the inside

Shadows move fast in a blackout

Lost in a dark place, gone, but I’m back now

At the start, wasn’t no one there for me

To care for me, I tiptoed carefully

And yeah, you were looking to embarrass me

But you move in the dark so carelessly

And the worst thing?

I miss you bad…

I hate myself for the times we had

Tell me now what it’s like to know

Once you let go you can never get it back

They say when no one believes you, believe yourself

Stare in the mirror until you see yourself

Crawl until you walk until you free yourself

And when they start lending hands you won’t need the help

But I’m lost in the glare of the limelight

Scared at the thought of my old life

Phone in my hand and it’s midnight

All missed calls, guess I never got the time right

So dear tragedy, have a seat

I don’t give a fuck what you do to me

Cause yeah this light’s going to burn out

But I can’t fall, never learned how

There’s nothing left for me to say

And all my friends gave me away

When every word has been unmade

You hide your eyes and fall away

If there’s something left for you to say

Some twisted words, a shattered phrase

Rolls off the tongue, it falls and fades

Lied to your face, I’ll never change

Geef me even de tijd om mijn gedachten te verzamelen

Ik schrijf ze op en stof ze af

Gewoon een boek op een plank met een ontbrekende pagina

En de voorkant is eraf gescheurd

Ik denk dat de woorden die ik maakte in de weg stonden

En nooit overgekomen

Ik weet dat we niet veel te zeggen hebben

Maar ik mis de dagen dat we praatten

Wachten op verandering, maar elke dag gaat voorbij

Ik herinner mezelf eraan dat onze tijd verloren ging

Denk je ooit aan mij?

Of helemaal niet

Hoop doet het meest pijn als de waarheid in het spel is

Dus weet het gewoon, ik hoop van niet

Want ik doe mijn best tegen de muur

Ik wil niet door het leven zweven, ik wil erin verdrinken

Breek mezelf af, draai me erin om

Neem het tot ik er genoeg van heb en bouw het dan weer op

Weer van de top naar de grond

Dus ga je gang en zeg wat je moet zeggen

Omdat die woorden me gisteren misschien pijn hebben gedaan

En graaf diep in de sneden van mijn borst

Gewoon om erachter te komen dat je nooit het beste van me krijgt

Dus lieve tragedie, ga zitten

Het kan me geen fuck schelen wat je me aandoet

Want ja, dit licht gaat doorbranden

Maar ik kan niet vallen, heb nooit geleerd hoe

En een licht kan zich verbergen als het nu donker is

Ik heb een leugen verteld terwijl de waarheid zou zijn uitgekomen

Ik hoef niets meer te zeggen

En al mijn vrienden hebben me weggegeven

Wanneer elk woord onuitgesproken is

Je verbergt je ogen en valt weg

Als je nog iets kunt zeggen

Enkele verdraaide woorden, een verbrijzelde zin

Rolt van de tong, hij valt en vervaagt

In je gezicht gelogen, ik zal nooit veranderen

Ben ik thuis ziek of heb ik gewoon heimwee?

Vermoeiend hoe ik me niet kan concentreren

Aanpassen en gaan, flux en flow

Glimlach zodat je het niet merkt

Want nu is het geen goede tijd

Je wilt me ​​niet van binnen kennen

Schaduwen bewegen snel in een black-out

Verdwaald in een donkere plaats, weg, maar ik ben nu terug

Was er in het begin niemand voor mij

Om voor me te zorgen, liep ik voorzichtig op mijn tenen

En ja, je wilde me in verlegenheid brengen

Maar je beweegt zo achteloos in het donker

En het ergste?

Ik mis je erg...

Ik haat mezelf voor de tijden die we hadden

Vertel me nu hoe het is om te weten

Als je het eenmaal hebt losgelaten, kun je het nooit meer terugkrijgen

Ze zeggen: als niemand je gelooft, geloof dan jezelf

Kijk in de spiegel tot je jezelf ziet

Kruip tot je loopt totdat je jezelf bevrijdt

En wanneer ze handen beginnen uit te lenen, heb je de hulp niet nodig

Maar ik ben verloren in de schittering van de schijnwerpers

Bang bij de gedachte aan mijn oude leven

Telefoon in mijn hand en het is middernacht

Allemaal gemiste oproepen, ik denk dat ik nooit de juiste tijd had

Dus lieve tragedie, ga zitten

Het kan me geen fuck schelen wat je me aandoet

Want ja, dit licht gaat doorbranden

Maar ik kan niet vallen, heb nooit geleerd hoe

Ik hoef niets meer te zeggen

En al mijn vrienden hebben me weggegeven

Wanneer elk woord onuitgesproken is

Je verbergt je ogen en valt weg

Als je nog iets kunt zeggen

Enkele verdraaide woorden, een verbrijzelde zin

Rolt van de tong, hij valt en vervaagt

In je gezicht gelogen, ik zal nooit veranderen