Tables séparées - Dalida

La porte s’ouvre tout à coup

Et ma mémoire en prend un coup

C’est toi qui entre

Dans ce restaurant familier

Où nous avons souvent caché

Nos dîners tendres

Je n'écoute plus mes amis

J’allume comme un alibi

Ma cigarette

Je sais très bien que tu m’as vu (e)

Et maintenant je n’ose plus

Tourner la tête

La fille qui est à ton bras

A bien quinze ans de moins que toi

Ca te rassure

Je me souviens que tu riais

Quand je disais que les regrets

Ont la peau dure

Un peu gêné tu me salue

Et tu demandes le menu

D’une voix basse

Nous qui avons tous partagé

Nous voilà tables séparées

Chacun sa place

Je t’observe à la dérobée

Tu n’as pas tellement changé

Avec les femmes

Tu ne fais pas dans le détail

Quand tu sortais ton éventail

Le coup du charme

Et je me croyais immunisé(e)

Je l’avais même imaginé

Ce face à face

Mes amis chantent et font les fous

Comment leur dire que je m’en fous

Que je suis lasse

Quand l’amour s'écrit au passé

Il me reste à débarrasser

Rien que deux tables séparées

De deur gaat ineens open

En mijn geheugen krijgt een deuk

Jij bent het die binnenkomt

In dit vertrouwde restaurant

waar we ons vaak verstopten

Onze malse diners

Ik luister niet meer naar mijn vrienden

Ik licht op als een alibi

mijn sigaret

Ik weet heel goed dat je me hebt gezien

En nu durf ik niet

hoofd draaien

Het meisje aan je arm

Nou vijftien jaar jonger dan jij

Het stelt je gerust

Ik herinner me dat je lachte

Toen ik zei spijt

Heb een ruwe huid

Een beetje beschaamd begroet je me

En je vraagt ​​om het menu?

Met een lage stem

Wij die allemaal hebben gedeeld

Hier zijn we gescheiden tafels

Iedereen heeft zijn plaats

Ik kijk naar je sluw

Je bent niet zo veel veranderd

met vrouwen

Je gaat niet in detail

Toen je je ventilator uitschakelde

De hit van de charme

En ik dacht dat ik immuun was

Ik heb het me zelfs verbeeld

Dit van aangezicht tot aangezicht

Mijn vrienden zingen en worden gek

Hoe ze te vertellen dat het me niet kan schelen

Dat ik moe ben

Als liefde in de verleden tijd wordt geschreven

ik moet er nog van af

Slechts twee aparte tafels