Le temps d'aimer - Dalida

Dimitri, Sonia

Viennent de dire «da»

Église barbare sur la Volga

Dans l’appartement

Pauvre et pas bien grand

Se pressent leurs amis, leurs parents

Babouchka d’Ukraine

Sous son châle de laine

A du mal à cacher sa peine

Les icônes, les bougies

Vodka, zakouski

La mère y a passé la nuit

Trinque au bonheur

Bois, n’aie pas peur

Verse des pleurs

Ce ne sont que des larmes de bonheur

Et le Tzigane jouait pour eux le temps d’aimer

Le temps de vivre, de vivre à deux et pour l'éternité

Un fol espoir d’adolescent toujours aux portes de l’enfance

Pour croire encore au temps d’aimer

Le père du marié

Un ancien de Crimée

Est debout, fier et médaillé

Un cousin de Kiev

Que le mariage blesse

Dit un poème avec tristesse

Trinque au bonheur

Bois, n’aie pas peur

Verse des pleurs

Ce ne sont que des larmes de bonheur

Alors la mariée m’a jeté son bouquet

Et dans le parfum sucré des fleurs fanées

Moi aussi je me suis mise à croire

À croire encore au temps d’aimer

Dmitri, Sonia

Ik zei net "da"

Barbaarse kerk aan de Wolga

In de flat

Arm en niet erg groot

Hun vrienden, hun ouders menigte

Babushka uit Oekraïne

Onder haar wollen sjaal

Heeft moeite om zijn pijn te verbergen

De iconen, de kaarsen

Wodka, zakouski

De moeder heeft daar de nacht doorgebracht

Toast op geluk

Drink, wees niet bang

tranen laten

Het zijn gewoon tranen van geluk

En de zigeuner speelde voor hen tijd om lief te hebben

De tijd om te leven, samen te leven en voor de eeuwigheid

Een gekke puber hoopt nog steeds aan de poorten van de kindertijd

Om nog steeds te geloven in de tijd om lief te hebben

De vader van de bruidegom

Een ouderling uit de Krim

Staat, trots en medaillewinnaar

Een neef uit Kiev

Dat huwelijk doet pijn

Zei een gedicht met verdriet

Toast op geluk

Drink, wees niet bang

tranen laten

Het zijn gewoon tranen van geluk

Dus de bruid gooide haar boeket naar mij

En in de zoete geur van verwelkte bloemen

Ik begon ook te geloven

Om weer te geloven in de tijd om lief te hebben