La Rose Que J'Aimais - Dalida

La rose que j’aimais

Est morte au mois de mai

Sans toi, sans mon soleil

plus rien n’est comme avant

Ton coeur est un enfant

Cruel et innocent

Il n’a pas su garder sa rose du printemps

La rose que j’aimais

Tu me l’avais donné

Nos lèvres ont embrassé ses pétales de sang

Ce n'était qu’une fleur

Un rêve de bonheur

La vie me l’a reprise et maintenant je pleure

Si l’amour m’a tant blessé

Si pour toi c’est le passé

Jamais je n’oublierais la rose que j’aimais

La rose que j’aimais

Est morte au mois de mai

Pourtant son souvenir

me fait toujours souffrir.

De roos waar ik van hield

Overleden in mei

Zonder jou, zonder mijn zon

niets is zoals voorheen

Je hart is een kind

wreed en onschuldig

Hij kon zijn lenteroos niet houden

De roos waar ik van hield

Je gaf het aan mij

Onze lippen kusten haar bloedblaadjes

Het was maar een bloem

Een droom van geluk

Het leven nam het weg en nu huil ik

Als liefde me zoveel pijn doet

Als het voor jou verleden tijd is

Ik zal nooit de roos vergeten waar ik van hield

De roos waar ik van hield

Overleden in mei

Maar zijn geheugen

doet me altijd pijn.