Count to Ten - Dala

On a bus and staring out, and all these people move without

A clue

I have the time to wonder if, it matters much and all of this

Is beautiful

We bring up children hoping they, will grow up to do good some day

Like us

But what’s the point why should they try?

We’re all the same we laugh and cry

And when it reaches for our door,

the rich will lie cold like the poor,

Each moment spent for good or not,

And all the lovely things we’ve got,

The sweetest child, the world’s worst jerk,

The pointless jobs and heart-filled work,

And all awards and talents lost,

we all are blank and so the cost of life is…

(one, two, three, four, five, six, seven, eight, nine… ten)

I wonder how the ones survive, believe in only what’s alive

Why wait?

I hope my joy will help me when, I close my eyes and count to ten.

I’m gone.

And when it reaches for our door,

the rich will lie cold like the poor,

Each moment spent for good or not,

And all the lovely things we’ve got,

The sweetest child, the world’s worst jerk,

The pointless jobs and heart-filled work,

And all awards and talents lost,

we all are blank and so the cost of life is, the cost of life is…

(one, two, three, four, five, six, seven, eight, nine… ten)

In een bus en naar buiten starend, en al die mensen verhuizen zonder

Een idee

Ik heb de tijd om me af te vragen of het veel uitmaakt en dit alles

Is mooi

We voeden kinderen op in de hoop dat ze op een dag zullen opgroeien om het goed te doen

Zoals wij

Maar waarom zouden ze het proberen?

We zijn allemaal hetzelfde, we lachen en huilen

En wanneer het onze deur bereikt,

de rijken zullen koud liggen als de armen,

Elk moment dat voorgoed wordt besteed of niet,

En alle mooie dingen die we hebben,

Het liefste kind, 's werelds ergste eikel,

De zinloze banen en hartverwarmend werk,

En alle prijzen en talenten verloren,

we zijn allemaal blanco en dus zijn de kosten van het leven ...

(een twee drie vier vijf zes zeven acht negen tien)

Ik vraag me af hoe die overleven, geloof alleen in wat leeft

Waarom wachten?

Ik hoop dat mijn vreugde me zal helpen als ik mijn ogen sluit en tot tien tel.

Ik ben weg.

En wanneer het onze deur bereikt,

de rijken zullen koud liggen als de armen,

Elk moment dat voorgoed wordt besteed of niet,

En alle mooie dingen die we hebben,

Het liefste kind, 's werelds ergste eikel,

De zinloze banen en hartverwarmend werk,

En alle prijzen en talenten verloren,

we zijn allemaal blanco en dus zijn de kosten van het leven, de kosten van het leven is ...

(een twee drie vier vijf zes zeven acht negen tien)