Se fendre les joues - Da Silva

On devrait pouvoir écrire quelques mots

On devrait pouvoir se jeter àl'eau

Et se dire enfin que l’on est un peu plus beau

On devrait pouvoir se dire quelque chose

Et se fendre les joues d’interminables sourires

On devrait pouvoir, pouvoir rire de tout

On devrait pouvoir rire de nous

On devrait pouvoir rire de tout, de nous, de tout

Mais… c'est entre nous

Si l’on avait décidéd'être un peu moins grand

Si on avait pris le parti de se foutre du temps

De ne jamais vieillir, de rester au printemps

Si on avait su éviter tout ce qui nous abîme

Si on avait squattéque les journées de fête

Une nuit d ‘été, àne pas dormir

Il n’y aurait plus de regret

Il n’y aurait pas de regret… entre nous

Mais… C'est entre nous

«On devrait pouvoir rire de tout

On devrait… Et se foutre du temps

C’est bien dérisoire d'être …encore par mis nous

On devrait pouvoir rire… de tout »

We zouden een paar woorden moeten kunnen schrijven

We zouden in het water moeten kunnen springen

En zeg tot slot tegen jezelf dat je een beetje mooier bent

We zouden elkaar iets moeten kunnen vertellen

En sneed zijn wangen open met eindeloze glimlachen

We zouden overal om moeten kunnen lachen

We zouden uitgelachen moeten worden

We zouden om alles moeten kunnen lachen, om ons, om alles

Maar... het is tussen ons

Als we hadden besloten om wat kleiner te zijn

Als we besloten hadden om een ​​fuck om de tijd te geven

Om nooit oud te worden, om in de lente te blijven

Als we hadden geweten hoe we alles konden vermijden dat ons schaadt

Hadden we maar op feestdagen gehurkt

Een zomernacht, niet om te slapen

Er zou geen spijt meer zijn

Er zou geen spijt zijn... tussen ons

Maar... Het is tussen ons

"We moeten overal om kunnen lachen

We moeten... En geef geen moer om de tijd

Het is heel belachelijk om … nog steeds onder ons te zijn

We zouden moeten kunnen lachen… om alles”