La traversée - Da Silva

Tu marches, je marche a tes cotes

Tu valses et je valse durant toutes ces années

Et je sais que l’on

Ne devraient jamais ce retourner

On fonce on court au fond de la cour

Et on trace a la craie les traits du ciel

Les contours de la marelle

Et je sais

Que je ne ferais pas la traversée

Et je sais que je n’atteindrais pas le ciel

Si il falait

Je recommencerais

Si l’on pouvait, jouer encore un peu

Tu pars je pars chacun de son coté

Tu dis je dis qu’il faut tirer un trait

Un dernier avant de tous effacer

Tu m’embrasses je t’embrasse au bout du quai

On est preque heureux tu me rends les clefs

On c’est vraiment

Mais vraiment bien quitter

Et je sais que je ne ferais pas la traversée

Et je sais que je n’atteindrais pas le ciel

La marelle elle a disparus balayer

Le vent la souffler au voisin d’a coter

Jij loopt, ik loop naast je

Jij walst en ik wals al die jaren

En ik ken wij

Zou nooit meer terug moeten gaan

We haasten we rennen naar de achterkant van de tuin

En we volgen met krijt de lijnen van de lucht

De contouren van de hinkelbaan

En ik weet

Dat ik de oversteek niet zou maken

En ik weet dat ik de hemel niet zal bereiken

Mocht het nodig zijn

Ik zou het opnieuw doen

Als we konden, speel dan wat meer

Jij gaat, ik ga elk naar zijn kant

Jij zegt, ik zeg, laten we een lijn trekken

Nog een laatste voordat alles wordt gewist

Je kust me, ik kus je aan het einde van de kade

We zijn bijna blij dat je me de sleutels teruggeeft

Dat zijn we echt

Maar echt goed verlof

En ik weet dat ik de oversteek niet zou maken

En ik weet dat ik de hemel niet zal bereiken

Het hinkelen verdween ze vegen

De wind blaast het naar de buurman