Driftwood: A Fairy Tale - Cursive

So he would sulk and drink and mope

and cross his arms and hope to die.

And then a fairy came one night

to bring this sorry boy to life.

She pulled some strings,

spun him about, that boy sprang up,

and began to shout,

Ђњmy arms, my legs, my heart,

my face, they are alive"

And she would cry, Ђњliar, liar!

What have I done?

You’re no lover and I’m no fighter.Ђќ

The story goes on.

So he would buy her things and

kiss her hair to show he was for real.

And she would take those gifts and kisses,

though just stringing him along.

She knew about those wooden boys,

it’s an empty love to fill the void.

Pinocchio, oh boy how your nose has grown.

So he would cry, Ђњliar, liar!

I’ll prove it to you.Ђќ

But then it grew.

He had grown tired of her,

so it was true.

He left her apartment and

he walked all night long,

Ђ?til he was stopped by the shore of the ocean.

But still he walked on amongst the whales and the waves

and screamed, Ђњliar, liar!Ђќ

and his wooden body floated away.

He just drifted away.

And now I wonder how I was made.

Now I wonder how i was made.

My arms, my legs, my heart,

my face, my name is driftwood.

Dus hij zou mokken en drinken en mopperen

en zijn armen kruisen en hopen te sterven.

En toen kwam er op een avond een fee

om deze droevige jongen tot leven te brengen.

Ze trok aan wat touwtjes,

draaide hem rond, die jongen sprong op,

en begon te schreeuwen,

Ђњmijn armen, mijn benen, mijn hart,

mijn gezicht, ze leven"

En ze zou huilen, Ђњleugenaar, leugenaar!

Wat heb ik gedaan?

Jij bent geen minnaar en ik ben geen vechter.Ђќ

Het verhaal gaat verder.

Dus hij zou dingen voor haar kopen en...

kus haar haar om te laten zien dat hij echt was.

En ze zou die geschenken en kussen aannemen,

hoewel je hem gewoon aan het lijntje houdt.

Ze wist van die houten jongens,

het is een lege liefde om de leegte te vullen.

Pinokkio, oh wat is je neus gegroeid.

Dus hij zou huilen, Ђњliar, leugenaar!

Ik zal het je bewijzen.Ђќ

Maar toen groeide het.

Hij was haar beu geworden,

dus het was waar.

Hij verliet haar appartement en

hij liep de hele nacht,

Tot hij werd tegengehouden door de kust van de oceaan.

Maar toch liep hij voort tussen de walvissen en de golven

en schreeuwde, Ђњleugenaar, leugenaar!Ђќ

en zijn houten lichaam dreef weg.

Hij dreef gewoon weg.

En nu vraag ik me af hoe ik ben gemaakt.

Nu vraag ik me af hoe ik ben gemaakt.

Mijn armen, mijn benen, mijn hart,

mijn gezicht, mijn naam is drijfhout.