Bocanada - Cultura Profética

Cuando no hay más que decirnos

Habla el humo, nada el humo

Y rema en espiral

Cuando no hay más que decirnos

Se abren al aire vacíos

Que dos no pueden respirar

Para desvanecerse

Alargando el después

Trayectoria sin final

Distante placer

De una mirada frente a otra

Esfumándose

Cuando no hay más que decirnos

Me hago uno con el humo

Serpenteando la razón

De todo aquello decidido

Se estira el tiempo y me olvido

Me olvido como vos

Y en la esfera

Vagamos indiferentes

Por el espacio que dejó

Para desvanecerse

Alargando el después

Una historia sin final

Distante placer

De una mirada frente a otra

Esfumándose

Als er niets meer te zeggen is

Spreek de rook, zwem de rook

En roei in een spiraal

Als er niets meer te zeggen is

Ze openen naar de lucht leeg

Die twee kunnen niet ademen

vervagen

De after verlengen

eindeloze weg

verre plezier

Van de ene blik naar de andere

vervagen

Als er niets meer te zeggen is

Ik word één met de rook

kronkelende reden

Van al dat besloten

De tijd strekt zich uit en ik vergeet

ik vergeet zoals jij

en in de bol

we dwalen onverschillig rond

Voor de ruimte die je hebt achtergelaten

vervagen

De after verlengen

Een verhaal zonder einde

verre plezier

Van de ene blik naar de andere

vervagen