Roads of Loneliness - Crystal Eyes

Behold the eternal loner

Escaping his troubled mind

A stranger caught in the wheel of time

The lost traveller is fighting

To hold back the passing days

But there’re no breaks on the train of life

Can I forgive?

Can I forget?

I don’t know

Maybe the wind of death will solve it all

Somewhere I went astray

In labyrinths of my soul

I try to find my way

Walking along endless

Roads of loneliness

The eyes of the solitary

Are nailed to the empty view

Of everlasting uncertainty

How long do I have to struggle

When no battle’s to be won?

It’s all a perpetual insanity

Zie de eeuwige eenling

Ontsnappen aan zijn verwarde geest

Een vreemdeling gevangen in het wiel van de tijd

De verloren reiziger vecht

Om de voorbijgaande dagen tegen te houden

Maar er zijn geen pauzes in de trein van het leven

Kan ik vergeven?

Kan ik het vergeten?

Ik weet het niet

Misschien lost de wind des doods alles op

Ergens ben ik afgedwaald

In labyrinten van mijn ziel

Ik probeer mijn weg te vinden

Eindeloos wandelen

Wegen van eenzaamheid

De ogen van de eenzame

Zijn genageld aan de lege weergave

Van eeuwige onzekerheid

Hoe lang moet ik worstelen?

Wanneer er geen strijd te winnen is?

Het is allemaal een eeuwige waanzin