Two-Pound Torch - Cryptopsy

The courtroom was packed as the verdict was delivered

The quiet defendant sat paralyzed in disbelief

Her hands would be severed

She would be hung and then burnt

I turned to console her but she was already being ushered away

Her life had never been an easy one

Forced to procreate like beasts in dark stables

She wept whenever she laid her head down to sleep

To escape would be her only refuge

From this trivial life she had been forced to lead

Her lover’s empty promises

Drove her towards these drastic measures

Her timeline was ticking

With the spring thaw quickly approaching

Aware that she would be whisked away

With the free flowing currents

She had to react

The tiny witness who pointed her out

Giggles today as she walks towards the schoolhouse

But Angelique had no freedom ever since that gavel fell

The shovel full of coals is what persuaded the judge

At the gallows she stood before them

With quivering lips she begged for absolution

But when the hangman tripped the switch

Her body finally fell towards its fate

Afterwards the empty carcass was flunt upon the pyre

Her neighbors and comrades all watched as the hem of her skirt ignited

They all cheered with glee as the flames consumed her

De rechtszaal zat stampvol toen het vonnis werd uitgesproken

De stille verdachte zat verlamd in ongeloof

Haar handen zouden worden afgehakt

Ze zou worden opgehangen en vervolgens worden verbrand

Ik draaide me om om haar te troosten, maar ze werd al weggeleid

Haar leven was nooit gemakkelijk geweest

Gedwongen om zich voort te planten als beesten in donkere stallen

Ze huilde telkens als ze haar hoofd neerlegde om te slapen

Ontsnappen zou haar enige toevlucht zijn

Van dit triviale leven dat ze gedwongen was te leiden

De loze beloften van haar minnaar

Dreef haar naar deze drastische maatregelen

Haar tijdlijn tikte door

Met de lente dooi nadert snel

Zich ervan bewust dat ze zou worden weggevaagd

Met de vrij stromende stromen

Ze moest reageren

De kleine getuige die haar aanwees

Lacht vandaag als ze naar het schoolgebouw loopt

Maar Angelique had geen vrijheid sinds die hamer viel

De schop vol kolen is wat de rechter overtuigde

Aan de galg stond ze voor hen

Met trillende lippen smeekte ze om absolutie

Maar toen de beul de schakelaar overhaalde

Haar lichaam viel uiteindelijk in de richting van zijn lot

Daarna werd het lege karkas op de brandstapel gegooid

Haar buren en kameraden keken allemaal toe hoe de zoom van haar rok ontbrandde

Ze juichten allemaal van blijdschap toen de vlammen haar verteerden