Damned Draft Dodgers - Cryptopsy

The morning light shone across the surface

I had hoped Canoe Lake would be like this

The constant financial pressures

Were constricting my creativity

A black canvas stalked my nightmares

Night after night I had the same reoccurring vision

So I thought a therapeutic fishing expedition

Might help remedy the darkness which had been consuming me

But sadly it only brought my blackened revelations

To the next extremity

As I pushed off the dock

I basked and reclined

In the serenity

This was exactly what I needed seclusion and peace

But after a short while I was distracted

By a faint line of smoke rising in the distance

When I approached the two men by the fire

Quickly they turned and shuffled away

I was startled when the third one attacked me from behind

The deserters worked quickly carrying my lifeless body

Towards the water’s edge

There I was laid to rest in my shallow watery grave

I sunk beneath the surface floating adrift amongst the logger’s forgotten

rotting stumps

My assailants walked away

Swaying ignominiously

Running from a life of violence

Brought them closer to it than they could have ever imagined

Now they are cursed to the life of the damned

Het ochtendlicht scheen over het oppervlak

Ik had gehoopt dat Canoe Lake er zo uit zou zien

De constante financiële druk

Beperkten mijn creativiteit

Een zwart canvas stalkte mijn nachtmerries

Nacht na nacht had ik hetzelfde terugkerende visioen

Dus ik dacht aan een therapeutische visexpeditie

Zou kunnen helpen de duisternis te verhelpen die mij had verteerd

Maar helaas bracht het alleen mijn zwartgeblakerde onthullingen

Naar het volgende uiteinde

Toen ik van het dok afduwde

Ik leunde en leunde

In de rust

Dit was precies wat ik nodig had, afzondering en rust

Maar na een korte tijd was ik afgeleid

Door een vage rooklijn die in de verte opstijgt

Toen ik de twee mannen bij het vuur naderde

Snel draaiden ze zich om en schuifelden weg

Ik schrok toen de derde me van achteren aanviel

De deserteurs werkten snel en droegen mijn levenloze lichaam

Naar de waterkant

Daar werd ik te ruste gelegd in mijn ondiepe waterige graf

Ik zonk onder het oppervlak drijvend op drift tussen de vergeten houthakkers

rottende stronken

Mijn aanvallers liepen weg

Smadelijk zwaaien

Op de vlucht voor een leven van geweld

Heeft ze er dichter bij gebracht dan ze ooit hadden kunnen bedenken

Nu zijn ze vervloekt tot het leven van de verdoemden