The Knife, The Head and What Remains - Cryptopsy

I’m waiting immobilized in Erickson, sitting bolt upright with eyes wide open

His voice swirling, echoing, making promises without end

At 6:55 the 1170 to Winnipeg

Left the cold dark damp bench behind at last

At first I did not notice him lurking quietly, the enemy

The Lord prepared me for this

The blade unsheathed, plunged mechanically upon his extraterrestrial façade

I could not stop until the creature was destroyed

After all it was going to devour us all

Attempting to stop me, he fought, begged and bellowed

The other passengers did not understand me, they could not see

The obscene animal, the sacrilegious putrid being

Was plotting murder, there was no other way out

Barricaded

I then took of its head

To show them how wrong they were

Then I tasted a little piece

A morsel of his lying flesh

His ear nose and tongue

I place in my pocket

They are mine now

To savor

Ik wacht geïmmobiliseerd in Erickson, ik zit kaarsrecht met de ogen wijd open

Zijn stem wervelend, echoënd, beloften makend zonder einde

Om 6:55 de 1170 naar Winnipeg

Eindelijk de koude donkere vochtige bank achtergelaten

Eerst merkte ik niet dat hij stilletjes op de loer lag, de vijand

De Heer heeft me hierop voorbereid

Het mes uit de schede, stortte mechanisch op zijn buitenaardse façade

Ik kon niet stoppen totdat het wezen was vernietigd

Het zou ons tenslotte allemaal verslinden

Hij probeerde me tegen te houden, hij vocht, smeekte en brulde

De andere passagiers begrepen me niet, ze konden niet zien

Het obscene dier, het heiligschennende verrotte wezen

Was het beramen van moord, er was geen andere uitweg

gebarricadeerd

Ik nam toen van zijn kop

Om ze te laten zien hoe fout ze waren

Toen proefde ik een klein stukje

Een hap van zijn liegende vlees

Zijn oor neus en tong

ik stop in mijn zak

Ze zijn nu van mij

Om van te genieten