The Wretched Living - Cryptopsy

At first we were torn apart

By the totalitarian

Omnipresent regime

Forced to hide

Forced to wait

For a time to safely escape

We watched our families, being executed

Butchered and then buried, inches away

Our unexpected fortunes

Belittled by what would happen today

Alas, we were separated

But we later found each other

In the Promised Land

No sanctum

The unholy malignancy devoured them both so slowly

Our loved ones tortuously faded right before our eyes

With our hands linked tight

We somehow managed to endure

What began as a budding friendship

Began to blossom

A second wind prompted us

To begin again

And towards a new life we were thrust

To simple abode which we shared

But as the years trickled by

We were simply forgotten

Those whom we, sacrificed

So much for, had abandoned us

The curse of the wretched living

Our bodies began to whither

But at least we had each other

The painful memories

From our past

Made what would come

That much harder

A pact was born

A plan was set

Would eighteen floors

Be high enough

When the morning came

I helped her out from her chair

And held her hand

Taking in the late October air

We made our way

Up onto the railing

We embraced, one last time

And together we leapt to die

Bound in

Rigor Mortis

For all

Eternity

At least until they pried us apart

Eerst werden we verscheurd

Door de totalitaire

alomtegenwoordig regime

Gedwongen om te verbergen

Gedwongen om te wachten

Voor een moment om veilig te ontsnappen

We zagen hoe onze families werden geëxecuteerd

Afgeslacht en vervolgens begraven, centimeters verwijderd

Onze onverwachte fortuinen

Gekleineerd door wat er vandaag zou gebeuren

Helaas, we waren gescheiden

Maar we hebben elkaar later gevonden

In het beloofde land

Geen heiligdom

De onheilige maligniteit verslond ze allebei zo langzaam

Onze dierbaren vervaagden kronkelig voor onze ogen

Met onze handen stevig verbonden

We hebben het op de een of andere manier kunnen volhouden

Wat begon als een ontluikende vriendschap

Begon te bloeien

Een tweede wind bracht ons ertoe

Opnieuw beginnen

En naar een nieuw leven werden we gedreven

Om een ​​eenvoudige verblijfplaats te zijn die we deelden

Maar terwijl de jaren voorbij druppelden

We waren gewoon vergeten

Degenen die wij hebben opgeofferd

Tot zover, had ons in de steek gelaten

De vloek van de ellendige levenden

Onze lichamen begonnen waarheen te gaan

Maar we hadden elkaar tenminste

De pijnlijke herinneringen

Uit ons verleden

Gemaakt wat zou komen

Dat veel moeilijker

Er is een pact geboren

Er is een abonnement ingesteld

Zou achttien verdiepingen

Wees hoog genoeg

Toen de ochtend kwam

Ik hielp haar uit haar stoel

En hield haar hand vast

De lucht van eind oktober inademen

We hebben onze weg gevonden

Op de reling

We omhelsden elkaar, nog een laatste keer

En samen sprongen we om te sterven

Gebonden

Rigor mortis

Voor iedereen

Eeuwigheid

Tenminste totdat ze ons uit elkaar haalden