Amputated Enigma - Cryptopsy

A silent forty-two years

Nestled in the heart of Nova Scotia

Marooned in Digby’s Sandy Cove

A legless man was found unconscious on the shore

When he later awoke in the home of a local fisherman

He obsessively muttered the same three words over and over again

The first was Jerome

He repeated it so much so that it was decided it must be his name

Colombo was the second

Perhaps the name of the ship that abandoned him

The mutiny he attempted to lead left him stranded

Cast off into the vast unknown

After a ruthless Captain inflicted his harsh naval judgment

By hacking off both of his legs just above the knee

The final word was Trieste

Was this the land that he dreamed of As he screamed and moaned throughout his nights

Conceivably it was visions of loved ones severed and distorted

That motivated him to remain mute

Apart from these three words the man was soundless

He moved slowly during his enduring years

By scuffling forward on his hands and stumps

Canada’s first melancholic welfare recipient

Died on April 12th 1912

Broken fragments of his past have emerged

But the truth was never unveiled

A stone marker is all that’s left now

As a memory of this nation’s amputated enigma

Een stille tweeënveertig jaar

Genesteld in het hart van Nova Scotia

Gestrand in Digby's Sandy Cove

Een man zonder benen werd bewusteloos gevonden op de kust

Toen hij later wakker werd in het huis van een lokale visser

Hij mompelde obsessief steeds weer dezelfde drie woorden

De eerste was Jerome

Hij herhaalde het zo vaak dat er werd besloten dat het zijn naam moest zijn

Colombo was de tweede

Misschien de naam van het schip dat hem in de steek liet?

Door de muiterij die hij probeerde te leiden, strandde hij

Werp af in het uitgestrekte onbekende

Nadat een meedogenloze kapitein zijn harde marine-oordeel had opgelegd...

Door zijn beide benen net boven de knie af te hakken

Het laatste woord was Triëst

Was dit het land waar hij van droomde, terwijl hij zijn hele nachten schreeuwde en kreunde?

Het is denkbaar dat het visioenen waren van dierbaren die doorgesneden en vervormd waren

Dat motiveerde hem om stil te blijven

Afgezien van deze drie woorden was de man geluidloos

Hij bewoog zich langzaam tijdens zijn lange jaren

Door naar voren te schuiven op zijn handen en stronken

Canada's eerste melancholische bijstandsontvanger

Overleden op 12 april 1912

Er zijn gebroken fragmenten uit zijn verleden opgedoken

Maar de waarheid werd nooit onthuld

Een stenen marker is alles wat er nu nog over is

Als herinnering aan het geamputeerde raadsel van deze natie