Nomad - Crisis

Long ago, a crumbling whole of me was split in two.

Spat

Forth into darkness and light, like the Birth from the

Womb.

I live like this in stillborn life.

I shed my skin and

Blood and vein, still i couldn’t find my way home again

So climb inside and rot here for a while.

Outside I can hear

This dying world screaming.

Displaced from my earthly

Home, like the corpse from the tomb.

So climb inside and

Rot here for a while.

This pain I own, A gift in return for

A taking, a wounding, a breaking.

This is our childhood’s

End.

Can’t remember when it all began.

I want to burn

The masters and the slaves and those who pray that I’ll

Repent and be like them.

A gift in return for a taking, a

Wounding, a breaking.

This is our childhood’s end.

Can’t

Remember when it all began.

I want to burn the masters

And the slaves and those who pray that i’ll repent and be

Like them.

I’m in exile.

I’m in exile.

Eternally bleeding

But not broken.

The price I pay for vision, I’m not

Broken.

After all, what can one see with blind open eyes

I’m in exile.

Eaten the dirt from my own grave.

Chosen to

Be a certain slave.

Now in this way I die.

Yet I am more

Alive.

Yet I am more alive, I’m in exile

Lang geleden werd een afbrokkelend geheel van mij in tweeën gesplitst.

Spat

Vooruit in duisternis en licht, zoals de geboorte uit de

Baarmoeder.

Ik leef zo ​​in het doodgeboren leven.

Ik gooi mijn huid en

Bloed en ader, toch kon ik de weg naar huis niet meer vinden

Dus klim naar binnen en rot hier een tijdje weg.

Buiten kan ik horen

Deze stervende wereld schreeuwt.

Verdwenen van mijn aardse

Thuis, zoals het lijk uit het graf.

Dus klim naar binnen en

Rot hier een tijdje.

Deze pijn die ik bezit, een geschenk in ruil voor

Een nemen, een verwonding, een breken.

Dit is onze kindertijd

Einde.

Ik kan me niet herinneren wanneer het allemaal begon.

ik wil branden

De meesters en de slaven en degenen die bidden dat ik zal

Bekeer u en wees zoals zij.

Een geschenk in ruil voor het nemen, een

Verwonding, een breuk.

Dit is het einde van onze kindertijd.

kan niet

Weet je nog wanneer het allemaal begon.

Ik wil de meesters verbranden

En de slaven en degenen die bidden dat ik berouw zal hebben en zal zijn

Zoals zij.

Ik ben in ballingschap.

Ik ben in ballingschap.

Eeuwig bloeden

Maar niet kapot.

De prijs die ik betaal voor visie, ben ik niet

Gebroken.

Wat kan men tenslotte zien met blinde ogen?

Ik ben in ballingschap.

Ik heb het vuil van mijn eigen graf opgegeten.

gekozen om

Wees een bepaalde slaaf.

Op deze manier sterf ik.

Toch ben ik meer

In leven.

Toch ben ik meer levend, ik ben in ballingschap