Kingdom's End - Crisis

I’m bleeding this time for no reason at all

I just miss the feeling of losing it all

SO USED TO IT

(I am the cave of life and death and the blood

That makes the clock tick I didn’t ask for it)

Felt so hollow had to dry up and out my skin to hold my insides in

I’m SO UNCOMFORTABLE but the skin holds the decay in

Scraping the pins along the skin, release the decay within

(I am the cave of life and death

And the blood that makes the clock tick I didn’t ask for it)

DISEASE… your flesh dancing to the drum of rot.

(rhythm of disintegration)

One battle, two with death.

came and pulled me out by the breath

(doesn't make the pain of living go away. don’t want to face the world today)

DISEASE… used to fight with death several times a night

Facing that brick wall choking for my life

We got to be good friends, death and I

I’d never give in and he’d never lie… scratch till I pop up a vein

Feel the hollow walls sucking air that’ll never get anywhere

(when this chemical lung gives out I’ll be living at my body’s mercy

Until then, I’m living at someone else’s mercy)

Ik bloed deze keer zonder enige reden

Ik mis gewoon het gevoel alles te verliezen

ZO GEWENST AAN HET

(Ik ben de grot van leven en dood en het bloed)

Dat doet de klok tikken waar ik niet om gevraagd heb)

Voelde me zo hol dat mijn huid moest opdrogen om mijn binnenkant binnen te houden

Ik ben ZO ONCOMFORTABEL maar de huid houdt het verval binnen

Schraap de pinnen langs de huid, laat het verval binnenin los

(Ik ben de grot van leven en dood)

En het bloed dat de klok laat tikken, ik heb er niet om gevraagd)

ZIEKTE... je vlees danst op de rottrommel.

(ritme van desintegratie)

Eén gevecht, twee met de dood.

kwam en trok me eruit door de adem

(gaat de pijn van het leven niet weg. Ik wil de wereld van vandaag niet onder ogen zien)

ZIEKTE... vocht meerdere keren per nacht met de dood

Geconfronteerd met die bakstenen muur, verstikkend voor mijn leven

We moeten goede vrienden zijn, de dood en ik

Ik zou nooit toegeven en hij zou nooit liegen ... krabben tot ik een ader opdoe

Voel hoe de holle wanden lucht aanzuigen die nooit ergens komt

(wanneer deze chemische long het begeeft, leef ik naar de genade van mijn lichaam)

Tot die tijd leef ik overgeleverd aan de genade van iemand anders)