Karma Del Riscatto - Cripple Bastards

Questa è l’ombra della mia croce

E si espande a vista d’occhio

Sbavando scuro affronta il tempo

Poi darà un senso al male trascorso…

Hai deturpato anni di limpidezza

Troncato i passi di un eterno solo

Ma non dai un senso al male trascorso

Non rendi conto al vuoto che ti sovrasta…

Sono mani che si rafforzano incassando e sfregiando

Microtraumi che vietano il sorriso ai miei specchi

Guarda come mi hai ridotto — in cosa ricado ancora

Continuo a rialzarmi e ferire a caso anche morendo

A pezzi, senza te

Un elastico tenuto in tiro sotto marziali ginocchiate inferte

Un bambino sempre chiuso al buio — dall’angoscia scalcia contro cosa?

Immortalità è reagire al pungolo dell’esaurimento

E far vedere a chi aveva vinto che il traguardo non era lì…

Contro la tecnica del non voler mai dare risposte

Contro il murare nel ghiaccio ogni mia attenzione

Contro l’acidità del mondo-fuori a cui ti allinei

Patibolo dove finisci con chi esercita su di te

Dietro alla durezza del tuo rapportarti

Quel ritmo bulimico che non sai scansare…

Castrato a fuoco mi hai pressato a terra

Ma ora chi va avanti e chi annega qui?

ORA CHI VA AVANTI E CHI ANNEGA QUI?

(x 4)

Questa è l’ombra della tua croce

Da un esile cero sempre sottovento

Nel suo restringersi perde diottrie

Rattoppata in vano da due fondi in vetro.

Hai deturpato anni di limpidezza

Troncato i passi di un eterno solo

Ma non dai un senso al male trascorso

Non rendi conto al vuoto che ti sovrasta…

(contemplo ulcere che si dilatano, autoimmuni)

Stritolato dall’infierire della tensione psichica

Ma i lineamenti che plasma tanta ingiustizia

Consacrano il mito della vendicatività

«REDEMPTION KARMA»

Here’s the shadow of my cross

Rolling as far as the eye can see

Smudging darkness to face time

Then it’ll make some sense of past evil …

You’ve defaced years of purity

Slashing the steps of who has been alone forever

But you give no meaning to past evil

You don’t give account to the emptiness above you …

Hands give each other strength as they take and scar

Microtraumas that want no smiles in my mirrors

Look what you’ve done to me — down again

I keep getting up and lash out even as I die

Shattered, without you

Elastic pulled taut as knees kick in killer blows

A child always shut in the dark — kicking out at what in anguish?

Immortality means reacting to the spur of exhaustion

Showing the winner that the finishing line was somewhere else …

Against the tactic of giving no replies

Against the walling in ice of all my gestures

Against the acidity of the world-outside of which you stand

The gallows where you end up with those who influence you

Behind the hard manner you have

The bulimic pace you can’t shrug off …

I’m fire-castrated as you press me to the ground

But now who goes on and who drowns here?

NOW WHO GOES ON AND WHO DROWNS HERE?

(

Here’s the shadow of your cross

From a slim candle that’s always downwind

Losing dioptres as it narrows

Patched in vain between two glass layers …

You’ve defaced years of purity

Slashing the steps of the only everlasting

But you give no meaning to past evil

You don’t give account to the emptiness above you …

(I contemplate autoimmune gaping ulcers)

Throttled by the pressure of mental tension

But the features that so much injustice is shaping

Consecrate the myth of vengeance

Dit is de schaduw van mijn kruis

En het breidt zich zichtbaar uit

Kwijlende donkere gezichten tijd

Dan zal het verleden kwaad begrijpen...

Je hebt jaren van duidelijkheid ontsierd

Afgekapt de stappen van een eeuwige alleen

Maar je begrijpt het kwaad uit het verleden niet

Je realiseert je niet de leegte die over je hangt...

Het zijn handen die gesterkt worden door verzilveren en littekens

Microtrauma's die het glimlachen vanuit mijn spiegels verbieden

Kijk hoe je me hebt gemaakt - waar ik nog steeds in val

Ik blijf opstaan ​​en willekeurig pijn doen, zelfs sterven

In stukken, zonder jou

Een rubberen band op zijn plaats gehouden onder krijgsknieën toegebracht?

Een kind sloot altijd in het donker - van angstschoppen tegen wat?

Onsterfelijkheid is reageren op de prikkel van uitputting

En laat de winnaars zien dat de finish er niet was...

Tegen de techniek om nooit antwoorden te willen geven

Tegen de blokkade in het ijs al mijn aandacht

Tegen de zuurgraad van de buitenwereld waar je je mee afstemt

Galg waar je eindigt met degene die op je oefent

Achter de hardheid van je relatie

Dat boulimische ritme waar je niet omheen kunt...

In brand gecastreerd drukte je me tegen de grond

Maar wie gaat er nu verder en wie verdrinkt hier?

WIE GAAT NU VOORUIT EN WIE DRUKT HIER?

(x4)

Dit is de schaduw van je kruis

Van een slanke kaars altijd met de wind mee

Naarmate het krimpt, verliest het dioptrie

Gepatcht in compartiment door twee glazen bodems.

Je hebt jaren van duidelijkheid ontsierd

Afgekapt de stappen van een eeuwige alleen

Maar je begrijpt het kwaad uit het verleden niet

Je realiseert je niet de leegte die over je hangt...

(Ik overweeg zweren die verwijden, auto-immuun)

Verpletterd door de razende psychische spanning

Maar de kenmerken die zoveel onrecht vormen

Ze heiligen de mythe van wraakzucht

"VERLOSSING KARMA"

Hier is de schaduw van mijn kruis

Rollend zover het oog reikt

Duisternis verduisteren om de tijd onder ogen te zien

Dan zal het een beetje zin geven aan het kwaad uit het verleden...

Je hebt jaren van zuiverheid geschonden

In de voetsporen treden van wie voor altijd alleen is geweest

Maar je geeft geen betekenis aan het kwaad uit het verleden

Je legt geen verantwoording af aan de leegte boven je...

Handen geven elkaar kracht als ze nemen en litteken

Microtrauma's die geen glimlach in mijn spiegels willen

Kijk wat je me hebt aangedaan - weer naar beneden

Ik blijf opstaan ​​en uithalen, zelfs als ik sterf

Verbrijzeld, zonder jou

Elastiek wordt strak getrokken terwijl knieën dodelijke slagen geven

Een kind sluit zich altijd in het donker op - en schopt tegen wat in angst?

Onsterfelijkheid betekent reageren op de opwelling van uitputting

De winnaar laten zien dat de finish ergens anders was...

Tegen de tactiek van geen antwoorden geven

Tegen de muren in ijs van al mijn gebaren

Tegen de zuurgraad van de wereld waar je buiten staat

De galg waar je eindigt met degenen die je beïnvloeden

Achter de harde manier waarop je hebt

Het boulimische tempo dat je niet van je af kunt schudden...

Ik ben vuurgecastreerd als je me tegen de grond drukt

Maar wie gaat er nu verder en wie verdrinkt hier?

WIE GA ER NU DOOR EN WIE VERDRINKT HIER?

(

Hier is de schaduw van je kruis

Van een slanke kaars die altijd tegen de wind in is

Dioptrie verliezen naarmate deze smaller wordt

Tevergeefs gepatcht tussen twee glaslagen...

Je hebt jaren van zuiverheid geschonden

De stappen van de enige eeuwige doorsnijdend

Maar je geeft geen betekenis aan het kwaad uit het verleden

Je legt geen verantwoording af aan de leegte boven je...

(Ik overweeg auto-immuun gapende zweren)

Gesmoord door de druk van mentale spanning

Maar de kenmerken die zoveel onrecht vormgeven

Wijd de mythe van wraak toe