Non Coinvolto - Cripple Bastards

Forza inversa al destino

Come grida tra frequenze disturbate

Irrompe sulle rovine che hai disperso

Per schiantarsi sul dolore altrui

Forza inversa al destino

Da sequenze di fotogrammi slegati

Si incendia di inesauribile rabbia

Non coinvolto dalla tua superficialità

È una lama temprata sull’indifferenza affettiva

Si accanisce tra le falle del tuo plagio alla vita

Faccia a faccia come gestisci le pause

Sei un’ennesima esasperazione del vago

Ne evidenzi l’aspetto più triste

In un dominio di vittorie sul nulla

Sei un eroe ma pur sempre per sbaglio

Per chi dice mai come voi ma alla fine è uguale a tanti

Per chi nasconde conformismo dietro l’ennesimo personaggio

Per chi non starà mai in piedi se non grazie ad un atteggiamento

E sprofonda nel senso comune di protezione del normale

Un incudine di reazioni assoggettate alla via di mezzo

Quando entra in campo il possesso tra personalità di facciata

Quando la noia collettiva abbassa al rango di pretesto ogni istinto

Senti l’eco della fine crescere da dentro, sta a te allontanarlo

Ti insegna che il perdono è dei deboli, in tempi spenti che tradiscono

Mai retrocedere ad un punto vulnerabile, mai lasciar passare

E non ti femare

Forza inversa al destino

Come incubo di ossessività radicata

Un raggio di cenere che ti distorce il volto

La costante che non ci avvicinerà mai

Keer kracht om naar het lot

Zoals geschreeuw tussen verstoorde frequenties

Breek in de ruïnes die je hebt verspreid

In de pijn van anderen botsen

Keer kracht om naar het lot

Van reeksen van niet-gerelateerde frames

Het ontbrandt met onuitputtelijke woede

Niet betrokken bij je oppervlakkigheid

Het is een gehard mes op emotionele onverschilligheid

Het woedt tussen de gebreken van je plagiaat tot leven

Face to face hoe je pauzes beheert

Je bent de zoveelste ergernis van de vage

Je benadrukt het meest trieste aspect ervan

In een domein van overwinningen op niets

Je bent een held, maar toch per ongeluk

Voor degenen die nooit zeggen zoals jij, maar uiteindelijk is het hetzelfde als velen

Voor degenen die conformiteit achter weer een ander personage verbergen

Voor degenen die nooit zullen staan, zo niet dankzij een houding

En het zinkt weg in het gezond verstand om het normale te beschermen

Een aambeeld van reacties onderworpen aan de middenweg

Wanneer balbezit in het spel komt tussen façade-persoonlijkheden

Wanneer collectieve verveling elk instinct verlaagt tot de status van een voorwendsel

Voel de echo van het einde van binnenuit groeien, het is aan jou om het weg te duwen

Het leert je dat vergeving toebehoort aan de zwakken, in saaie tijden die verraden

Trek je nooit terug op een kwetsbaar punt, laat het nooit voorbij gaan

En geef niet op

Keer kracht om naar het lot

Als een nachtmerrie van diepgewortelde obsessie

Een asstraal die je gezicht vervormt

De constante die ons nooit dichtbij zal krijgen