Тополь - Crazy House

Плакал тополь, надломленный бурей

Капал сок – это слёзы его

Он вставал, упираясь ветвями,

Но подняться ему нелегко…

Он годами накапливал силы:

Разрастался в ширь, в высоту

Полнотою и липкостью почек

Он встречал красоту – весну

Он дождям подставлял свои ветви

Укрывал всех от жары

А теперь, надломленный бурей

Опустил он плечи свои

Понял он, что ему не подняться

Капать сок из ран перестал…

И последний раз приподнявшись

Он свои семена разбросал

Разнесёт семена эти ветер

И укроет их мать – земля

А весной взойдут побеги

Молодые совсем тополя

De populier huilde, gebroken door de storm

Druipend sap - dit zijn zijn tranen

Hij stond op, rustend op de takken,

Maar opstaan ​​is niet makkelijk...

Hij verzamelde kracht door de jaren heen:

Groeit in de breedte, in de hoogte

Volheid en plakkerigheid van de nieren

Hij ontmoette schoonheid - lente

Hij stelde zijn takken bloot aan de regen

Beschermde iedereen tegen de hitte

En nu, gebroken door de storm

Hij liet zijn schouders zakken

Hij realiseerde zich dat hij niet kon opstaan

Gestopt met druipend sap uit wonden ...

En voor de laatste keer opstaan

Hij verspreidde zijn zaden

De wind zal deze zaden verspreiden

En hun moeder aarde zal bedekken

En in de lente zullen er scheuten opkomen

Jonge vrij populieren