Le bout du monde - Constance Amiot

Moi qui ne vais pas au bout des choses

Un jour j’irai au bout du monde

Pour voir si là-bas toutes les causes

Valent qu’on s’y penche et qu’on y tombe

Je sèmerai ce que j’aimerai au bout du monde

Je sèmerai ce que j’aimerai au bout du monde

Moi qui ne tiens pas l'âme en place

J’irai toucher les horizons

J’irai mettre une barre d’espace

Sur nos amours en suspension

Je sèmerai ce que j’aimerai au bout du monde

Je sèmerai ce que j’aimerai au bout du monde

Toutes les frontières se ressemblent

Quand on arrive au bout du monde

Elles n’ont plus aucune insistance

Elles s’effacent en une seconde

Et si, au bout d’une semaine

À travers neige et frimas

Je repense à quelqu’un qui m’aime

Peut-être reviendrais-je sur mes pas

Ik die niet achter dingen aan gaat

Op een dag ga ik naar het einde van de wereld

Om te zien of er alle oorzaken zijn

De moeite waard om in te kijken en voor te vallen?

Ik zal zaaien waar ik van zal houden aan het einde van de wereld

Ik zal zaaien waar ik van zal houden aan het einde van de wereld

Ik die de ziel niet op zijn plaats houdt

Ik zal de horizon raken

Ik zal een spatiebalk plaatsen

Op onze opgeschorte liefdes

Ik zal zaaien waar ik van zal houden aan het einde van de wereld

Ik zal zaaien waar ik van zal houden aan het einde van de wereld

Alle grenzen zijn hetzelfde

Wanneer we het einde van de wereld bereiken

Ze hebben geen aandrang meer

Ze vervagen in een seconde

Wat als, na een week?

Door sneeuw en vorst

Ik herinner me iemand die van me houdt

Misschien keer ik op mijn stappen terug