Animals - CocoRosie

Now that I’m alone I feel the lonely brokenness

Of all the wicked avenues I’ve ever sold my love on

All these moments of meekness and trembling subsided

In the outright abandon of this orphan child

Home is on the highway, living on soft bread and solace

I guess I’m waiting for nightfall or a solar eclipse

And I wake up half-empty

Only to be filled again with mourning

He’s my evil shadow dove

My black Palamito

Can’t break him like a diamond skull

I can’t seem to do so

Can’t just rub him out

Like The Mob used to do so

Like memories of porno & teastains & tobacco O’h

It’s a mini disastro

Bigger than the ice age

Don’t know if baby dinosaurs

Maybe could live through it

Or Indians and butterflies;

What’s crushed is my spirit

Oh I fear it is too fragile

Like fall-leaves burn like paper

I always knew

I would spend a lot of time alone

No one would understand me

Maybe I should go and live amongst the animals?

Spend all my time

Amongst the animals

And on the tracks I would go

They lead to the sea

To be amongst the animals

Oh, I’m just a fall-leaf, something simple and shy like that

That’s how my heart lies, down beside the sidewalk

Like an empty restaurant filled with perfume and balloons

I sit and entertain the bizarre ghosts of my soul, Lord —

His name still lingers, maybe lactates on my tongue

Perhaps I’m just teething for a foreign, fallen destiny:

Miserable but mine

I look like his mother or Sophia Loren in an

Old fashioned movie

Slow motion, I cling to my child

Desperate for love —

One day soon my brother died

Made me remember all the subordinate feelings I cast aside, and

Maybe I had lied when I said I was ok

Just getting along like a little song that stops to sing and say:

«Wild willow, windy winter

Won’t you blow through me

My whole eternity?»

I always knew

I would spend a lot of time alone

No one would understand me

Maybe I should go and live amongst the animals?

Spend all my time

Amongst the animals

And on the tracks

I would go

They lead to the sea

To be amongst the animals

Nu ik alleen ben, voel ik de eenzame gebrokenheid

Van alle slechte wegen waar ik ooit mijn liefde aan heb verkocht

Al deze momenten van zachtmoedigheid en beven verdwenen

In de regelrechte overgave van dit weeskind

Thuis ligt aan de snelweg, leeft van zacht brood en troost

Ik denk dat ik wacht op het vallen van de avond of een zonsverduistering

En ik word half leeg wakker

Alleen om weer gevuld te worden met rouw

Hij is mijn boze schaduwduif

Mijn zwarte Palamito

Kan hem niet breken als een diamanten schedel

Ik lijk dit niet te kunnen

Kan hem niet zomaar uitwrijven

Zoals The Mob dat vroeger deed

Zoals herinneringen aan porno & teatains & tabak O'h

Het is een mini-ramp

Groter dan de ijstijd

Weet niet of baby-dinosaurussen

Zou er misschien doorheen kunnen leven

Of Indianen en vlinders;

Wat verpletterd is, is mijn geest

Oh ik vrees dat het te kwetsbaar is

Als herfstbladeren branden als papier

Ik heb het altijd geweten

Ik zou veel tijd alleen doorbrengen

Niemand zou me begrijpen

Misschien moet ik tussen de dieren gaan wonen?

Besteed al mijn tijd

Tussen de dieren

En op de sporen zou ik gaan

Ze leiden naar de zee

Tussen de dieren zijn

Oh, ik ben gewoon een herfstblad, zoiets simpels en verlegens

Zo ligt mijn hart, beneden naast het trottoir

Als een leeg restaurant vol parfum en ballonnen

Ik zit en vermaak de bizarre geesten van mijn ziel, Heer -

Zijn naam blijft hangen, misschien lactaten op mijn tong

Misschien heb ik gewoon tandjes voor een buitenlandse, gevallen bestemming:

Ellendig maar de mijne

Ik lijk op zijn moeder of Sophia Loren in een

Ouderwetse film

Slow motion, ik klamp me vast aan mijn kind

Wanhopig op zoek naar liefde —

Op een dag stierf mijn broer

Deed me denken aan alle ondergeschikte gevoelens die ik opzij zette, en

Misschien had ik gelogen toen ik zei dat het goed met me ging

Gewoon opschieten als een klein liedje dat stopt met zingen en zegt:

«Wilde wilg, winderige winter

Wil je niet door me heen blazen?

Mijn hele eeuwigheid?»

Ik heb het altijd geweten

Ik zou veel tijd alleen doorbrengen

Niemand zou me begrijpen

Misschien moet ik tussen de dieren gaan wonen?

Besteed al mijn tijd

Tussen de dieren

En op het spoor

Ik zou gaan

Ze leiden naar de zee

Tussen de dieren zijn