Clarice - Clara Nunes

Ah muita gente apagada pelo tempo

Nos papéis desta lembrança que tão pouca me ficou

Igrejas brancas luas claras nas varandas

Jardins de sonho e cirandas foguetes claros no ar

Que mistério tem Clarice

Que mistério tem Clarice

Pra guardar-se assim tão firme, no coração

Clarice era morena como as manhãs são morenas

Era pequena no jeito de não ser quase ninguém

Andou conosco caminhos de frutas e passarinhos

Mais jamais quis se dispir

Entre os meninos e os peixes

Entre os meninos e os peixes

Entre os meninos e os peixes do rio, do rio…

Que mistério tem Clarice

Que mistério tem Clarice

Pra guardar-se assim tão firme, no coração

Tinha receio do frio, medo de assombração

O corpo que não mostrava feito de adivinhação

Os botões sempre fechados

Clarice tinha o recato de convento e procissão

Eu pergunto o mistério

Que mistério tem Clarice

Pra guardar-se assim tão firme, no coração

Soldado fez continência, o coronel reverência

O padre fez penitência, três novenas e uma trezena

Mais Clarice era a inocência, nunca mostrou-se a ninguém

Fez-se modelo das lendas

Fez-se modelo das lendas

Das lendas que nos contaram as avós

Que mistério tem Clarice

Que mistério tem Clarice

Pra guardar-se assim tão firme, no coração

Tem que um dia amanhecia e Clarice

Assistiu minha partida, chorando pediu lembrança

E vendo o barco se afastar de Amaralida

Desesperadamente linda, soluçando e lentamente

E lentamente despiu o corpo moreno

E entre todos os presentes

Até que seu amor sumisse

Permaneceu no adeus chorando e nua

Para que a tivesse toda

Todo tempo que existisse

Que mistério tem Clarice

Que mistério tem Clarice

Pra guardar-se assim tão firme, no coração

Ah veel mensen gewist door de tijd

In de papieren van deze herinnering die me zo weinig bijbleef

Witte kerken, lichte manen op de balkons

Droomtuinen en lichte raketten in de lucht

Wat een mysterie heeft Clarice

Wat een mysterie heeft Clarice

Om jezelf zo stevig te houden, in je hart

Clarice was brunette zoals ochtenden brunettes zijn

Ze was klein in de zin dat ze bijna niemand was

Liep met ons mee op paden van fruit en vogels

Maar ik wilde me nooit uitkleden

Tussen de jongens en de vissen

Tussen de jongens en de vissen

Onder de jongens en de vissen van de rivier, de rivier...

Wat een mysterie heeft Clarice

Wat een mysterie heeft Clarice

Om jezelf zo stevig te houden, in je hart

Ik was bang voor kou, bang voor rondspoken

Het lichaam dat geen waarzeggerij vertoonde

De knoppen altijd gesloten

Clarice had de bescheidenheid van een klooster en een processie

Ik vraag het mysterie

Wat een mysterie heeft Clarice

Om jezelf zo stevig te houden, in je hart

Soldaat salueerde, kolonel boog

De priester deed boete, drie novenen en één treceen

Maar Clarice was onschuld, ze liet zich nooit aan iemand zien

Maakte een model van legendes

Maakte een model van legendes

Van de legendes die onze grootmoeders ons vertelden

Wat een mysterie heeft Clarice

Wat een mysterie heeft Clarice

Om jezelf zo stevig te houden, in je hart

Er moet een dag zijn, en Clarice

Zag mijn vertrek, huilend vroeg om een ​​souvenir?

De boot zien vertrekken vanuit Amaralida

Waanzinnig mooi, langzaam snikkend

En langzaam ontkleedde ik het donkere lichaam

En tussen alle aanwezigen

Tot je liefde weg is

Bleef in afscheid huilend en naakt

Zodat het alles had

Zolang er was

Wat een mysterie heeft Clarice

Wat een mysterie heeft Clarice

Om jezelf zo stevig te houden, in je hart