Из придорожной тени - Чёрный кофе

Из придорожно-влажной тени

Глаза лукавые растений

Зовут меня.

Но завернув лицо в газету,

Вы не заметили и эту

Примету дня.

Толпа, гонимая делами,

Не разговаривает с вами,

Не разговаривает в вами — она бежит.

Стремглав по уличному руслу

Она спешит, а мне так грустно:

Проходит жизнь.

Van vochtige schaduw langs de weg

Ogen van sluwe planten

Mijn naam is.

Maar je gezicht in een krant wikkelen,

Dit heb je niet gemerkt

Accepteer de dag.

De menigte, gedreven door daden,

Praat niet tegen je

Praat niet tegen je - ze rent weg.

Haastend langs het straatkanaal

Ze heeft haast, en ik ben zo verdrietig:

Het leven gaat voorbij.