Bastidores - Chico Buarque

Chorei, chorei

Até ficar com dó de mim

E me tranquei no camarim

Tomei o calmante, o excitante

E um bocado de gim

Amaldiçoei

O dia em que te conheci

Com muitos brilhos me vesti

Depois me pintei, me pintei

Me pintei, me pintei

Cantei, cantei

Como é cruel cantar assim

E num instante de ilusão

Te vi pelo salão

A caçoar de mim

Não me troquei

Voltei correndo ao nosso lar

Voltei pra me certificar

Que tu nunca mais vais voltar

Vais voltar, vais voltar

Cantei, cantei

Nem sei como eu cantava assim

Só sei que todo o cabaré

Me aplaudiu de pé

Quando cheguei ao fim

Mas não bisei

Voltei correndo ao nosso lar

Voltei pra me certificar

Que nunca mais vais voltar

Cantei, cantei

Jamais cantei tão lindo assim

E os homens lá pedindo bis

Bêbados e febris

A se rasgar por mim

Chorei, chorei

Até ficar com dó de mim

Ik huilde, ik huilde

Tot ik medelijden met mezelf krijg

En ik sloot mezelf op in de kleedkamer

Ik nam het rustgevende, het opwindende

En een beetje gin

vervloekt

De dag dat ik je ontmoette, ontmoette ik je

Met veel glitters heb ik me aangekleed

Toen schilderde ik mezelf, ik schilderde mezelf

Ik schilderde mezelf, ik schilderde mezelf

ik zong, ik zong

Hoe wreed om zo te zingen

En in een moment van illusie

Ik zag je in de salon

Me uitlachen

ik ben niet veranderd

Ik rende terug naar ons huis

Ik kwam terug om het zeker te weten

Dat je nooit meer terugkomt

Je komt terug, je komt terug

ik zong, ik zong

Ik weet niet eens hoe ik zo zong

Ik weet alleen dat het hele cabaret

gaf me een staande ovatie

Toen ik het einde bereikte

Maar ik kuste niet

Ik rende terug naar ons huis

Ik kwam terug om het zeker te weten

Dat je nooit meer terugkomt

ik zong, ik zong

Ik heb nog nooit zo mooi gezongen

En de mannen daar die om een ​​toegift vroegen

Dronken en koorts

Om voor mij te scheuren

Ik huilde, ik huilde

Tot ik medelijden met mezelf krijg