Peluca Telefónica - Charly García

No le debo nada a Entel

me cuido la nariz

el silencio termina mañana

me voy a desvestir.

El tiempo que yo soñé

es la eternidad, es la dulce fe de que sigas conmigo por siempre

por siempre por aquí.

Y cuando encuentro un amigo

lo tengo que buscar,

y voy al supermercado

buscando un capataz.

El sueño que yo soñé

es la humanidad

es la humanidad

el poeta tenía razón

la balsa hay que tomar.

Cortenla, déjenos vivir en paz,

sáquenla, sáquenla un poquito, sáquenla un poquito.

Cuando vuelvo a mi casa temprano

me tengo que tomar

un litro de vino prestado

que no pienso pagar.

El día que estoy aquí, ese amanecer, es dónde querer

y mirar tus ojos en navez

viajando hacia mí.

Telefono, tiráte ya del trampolín.

Papelón, sacáte la gomina, pelá la brillantina.

Ya no tengo monedas de nylon

perdí mi peluquín.

Me sigo pavimentando y llegaré hasta el fin

Alegría, quiero ver tu foto en los diarios

riendote por qué.

Ik ben niets verschuldigd aan Entel

Ik zorg voor mijn neus

morgen eindigt de stilte

Ik ga me uitkleden.

De tijd dat ik droomde

Het is de eeuwigheid, het is het zoete geloof dat je voor altijd bij me zult blijven

hier voor altijd.

En als ik een vriend vind

ik moet het zoeken

en ik ga naar de supermarkt

op zoek naar een voorman.

De droom die ik droomde

is de mensheid?

is de mensheid?

de dichter had gelijk

het vlot moet worden genomen.

Snijd het af, laat ons in vrede leven,

haal het eruit, haal het er een beetje uit, haal het er een beetje uit

Als ik vroeg thuiskom

ik moet nemen

een liter geleende wijn

dat ik niet van plan ben te betalen.

De dag dat ik hier ben, die zonsopgang, is waar ik van moet houden

en kijk naar je ogen in navez

op weg naar mij

Telefoon, spring nu van de trampoline.

Papelón, verwijder de haargel, verwijder de glitter.

Ik heb geen nylon munten meer

Ik ben mijn toupetje kwijt.

Ik blijf mezelf plaveien en ik kom tot het einde

Joy, ik wil je foto in de kranten zien

lachen waarom?