The Howl - Charlie Fink

A bus is heading north

Descending through a mist

That was formed in the warmth

Where the sea and night air kissed

The passengers arranged themselves

To sit in isolation

They spread out along the aisle

Avoiding conversation

When the engine started with a howl

Handling the road like a wild untrained colt

Creaking with it’s load

The bus grinds to a halt

And I’m the only one awake except the driver

The night has been to take them all

And left us two survivors

And then I heard the howl

The dog lay in our way

Spread out on the track

A long forgotten stray

An empty void of black

The driver tried to move her on

But coward back in fear

She would either let us go

Or we’d be stranded here

But when I looked her in the eye

I knew what I must do

I reached deep down into my soul

To memories of you

And I gave a howl

A howl, a prayer full of hope

Like every song ever wrote

Born from a pit of despair

A sacrifice of truth to the air

And knowing the meaning of the song

She hung her head and was gone

Now the midnight bus is rolling on

The passengers wake up

One of them is bleeding

And another’s throwing up

Another two are fighting

One begins to yawn

And I wonder

Surely this is hell

Er rijdt een bus naar het noorden

Afdalen door een mist

Dat werd gevormd in de warmte

Waar de zee en de nachtlucht kusten

De passagiers regelden het zelf

In afzondering zitten

Ze verspreidden zich langs het gangpad

Conversatie vermijden

Toen de motor begon te huilen

De weg afhandelen als een wild ongetraind veulen

Krakende met zijn lading

De bus komt tot stilstand

En ik ben de enige wakker behalve de chauffeur

De nacht is geweest om ze allemaal mee te nemen

En liet ons twee overlevenden na

En toen hoorde ik het gehuil

De hond lag ons in de weg

Verspreid over het circuit

Een lang vergeten zwerver

Een lege leegte van zwart

De chauffeur probeerde haar verder te rijden

Maar lafaard terug in angst

Ze zou ons ofwel laten gaan

Of we zouden hier vastlopen

Maar toen ik haar in de ogen keek

Ik wist wat ik moest doen

Ik reikte tot diep in mijn ziel

Naar herinneringen aan jou

En ik huilde

Een gehuil, een gebed vol hoop

Zoals elk nummer ooit geschreven

Geboren uit een put van wanhoop

Een offer van de waarheid aan de lucht

En de betekenis van het nummer kennen

Ze liet haar hoofd hangen en was weg

Nu rijdt de nachtbus door

De passagiers worden wakker

Een van hen is aan het bloeden

En een ander geeft over

Nog twee zijn aan het vechten

Men begint te gapen

En ik vraag me af

Dit is toch de hel