La senda del tiempo - Celtas Cortos, Rozalén

A veces llega un momento en que te haces viejo de repente

Sin arrugas en la frente, pero con ganas de morir

Paseando por las calles todo tiene igual color

Siento que algo echo en falta, no sé si será el amor

Me despierto por las noches entre una gran confusión

Esta gran melancolía está acabando conmigo

Siento que me vuelvo loco y me sumerjo en el alcohol

Las estrellas por la noche han perdido su esplendor

He buscado en los desiertos de la tierra del dolor

Y no he hallado mas respuesta que espejismos de ilusión

He hablado con las montañas de la desesperación

Y su respuesta era sólo el eco sordo de mi voz

A veces llega un momento en que te haces viejo de repente

Sin arrugas en la frente, pero con ganas de morir

Paseando por las calles todo tiene igual color

Siento que algo echo en falta, no sé si será el amor

Soms komt er een moment dat je ineens oud wordt

Geen rimpels op het voorhoofd, maar dood willen

Lopend door de straten heeft alles dezelfde kleur

Ik heb het gevoel dat er iets ontbreekt, ik weet niet of het liefde zal zijn

Ik word 's nachts in grote verwarring wakker

Deze grote melancholie maakt me kapot

Ik heb het gevoel dat ik gek word en ik duik in de alcohol

De sterren 's nachts hebben hun pracht verloren

Ik heb de woestijnen van het land van pijn doorzocht

En ik heb niet meer antwoorden gevonden dan luchtspiegelingen van illusie

Ik heb tot de bergen van wanhoop gesproken

En zijn antwoord was slechts de doffe echo van mijn stem

Soms komt er een moment dat je ineens oud wordt

Geen rimpels op het voorhoofd, maar dood willen

Lopend door de straten heeft alles dezelfde kleur

Ik heb het gevoel dat er iets ontbreekt, ik weet niet of het liefde zal zijn