Se Tambalea - Celia Cruz, Willie Colón

Se tambalea, se tambalea, se tambalea,

tu pedestal se tambalea.

Te creiste que el mundo era tuyo,

que la vida era tu carnaval.

Destrozaste mi amor con tu orgullo,

y gozabas con verme llorar.

Ahora ves que aquellas ilusiones

de tus manos se escapan, se van.

Solo quedan tus bajas pasiones

y recuerdos que no volverán.

Se tambalea, se tambalea, se tambalea,

tu pedestal se tambalea.

Ahora imploras perdón y hasta olvido,

porque ves el ocaso llegar

y quisieras borrar lo vivido

y de nuevo volver a empezar.

Esa es la lección que la vida

a los hombres debiera enseñar:

Que el que siembra vientos y tormentas

huracanes recoge al final.

Se tambalea, se tambalea.

Het wiebelt, het wiebelt, het wiebelt,

je voetstuk wiebelt.

Je geloofde dat de wereld van jou was,

dat leven was jouw carnaval.

Je hebt mijn liefde vernietigd met je trots,

en je vond het leuk om me te zien huilen.

Nu zie je dat die illusies

uit jouw handen ontsnappen ze, ze gaan.

Alleen je lage passies blijven

en herinneringen die niet meer terugkomen.

Het wiebelt, het wiebelt, het wiebelt,

je voetstuk wiebelt.

Nu smeek je vergeving en zelfs vergetelheid,

omdat je de zonsondergang ziet aankomen

en je zou willen wissen wat je hebt geleefd

en opnieuw beginnen.

Dat is de les die het leven

mannen moeten leren:

Moge hij die wind en storm zaait

De orkanen nemen aan het einde toe.

Het wiebelt, het wiebelt.