Mile Away - Capital Lights

I’m a mile away from where I belong

I’m a mile away from home.

I’m lying awake at the thought of you gone,

And I’m a mile away from home.

On top of the world he thought,

Let down when he hit the spot

Dead stare in the mirror as he drove.

Had room for growing up

He got cold feet so he had to run

To a city with a history of love.

Knowing she relies on me,

But I’m on my way to an unpredicted fall.

Feet under the covers now,

Lips sealed tight till I here a sound;

The sound of a soon redeeming call.

I’m a mile away from where I belong

I’m a mile away from home.

I’m lying awake at the thought of you gone,

And I’m a mile away from home.

Now I know I never dreamed to be a movie star

But I’m hiding in the Hollywood hills.

I’ve learned regret from a cowards mouth,

Would’nt let her know how I feel.

Held up now I am stuck in line,

Can barely get around on the 405.

Headed downtown in a half-full automobile.

Now but deep inside I see,

The light I’m a runaway victim left alone.

At night though you lay so far,

We both stare out at the same old stars;

Wishing for direction where to go.

Oh, but I could never forget

The guilty look in your eyes at the end.

I walk the line like a merry-go-round,

Thought I learned but I lost you again.

And all at once if the world stops spinning

Maybe you could let me win,

Oh, but I could never forget

The guilty look in your eyes at the end.

Ik ben een mijl verwijderd van waar ik thuishoor

Ik ben een mijl verwijderd van huis.

Ik lig wakker bij de gedachte dat je weg bent,

En ik ben anderhalve kilometer van huis.

Op de top van de wereld dacht hij,

In de steek gelaten toen hij ter plaatse kwam

Dode staar in de spiegel terwijl hij reed.

Had ruimte om op te groeien

Hij kreeg koude voeten, dus hij moest rennen

Naar een stad met een geschiedenis van liefde.

Wetende dat ze op mij vertrouwt,

Maar ik ben op weg naar een onvoorspelbare val.

Voeten onder de dekens nu,

Lippen verzegeld tot ik hier een geluid;

Het geluid van een spoedig verlossend telefoontje.

Ik ben een mijl verwijderd van waar ik thuishoor

Ik ben een mijl verwijderd van huis.

Ik lig wakker bij de gedachte dat je weg bent,

En ik ben anderhalve kilometer van huis.

Nu weet ik dat ik er nooit van heb gedroomd om een ​​filmster te zijn

Maar ik verstop me in de heuvels van Hollywood.

Ik heb spijt geleerd uit de mond van een lafaard,

Zou haar niet laten weten hoe ik me voel.

Opgehouden nu zit ik vast in de rij,

Kan nauwelijks rondkomen op de 405.

Met een halfvolle auto naar het centrum.

Nu, maar diep van binnen zie ik,

Het licht Ik ben een weggelopen slachtoffer alleen gelaten.

'S Nachts, hoewel je zo ver lag,

We staren allebei naar dezelfde oude sterren;

Ik wens voor richting waar te gaan.

Oh, maar ik zou het nooit kunnen vergeten

De schuldige blik in je ogen op het einde.

Ik loop langs de lijn als een draaimolen,

Ik dacht dat ik het had geleerd, maar ik ben je weer kwijt.

En allemaal tegelijk als de wereld stopt met draaien

Misschien kun je me laten winnen,

Oh, maar ik zou het nooit kunnen vergeten

De schuldige blik in je ogen op het einde.