La Caduta Di Atlante - Caparezza

Appena nato Giove m’ha regalato una biglia zaffiro

Mi disse: «Abbine cura, è una figlia che t’affido»

L’ho tenuta sul mio cuscino fino al mattino

Ed ero pronto a tutto, perfino al martirio

Da bambino era un pallino che portavo in classe

Sperando che il prof di latino non me lo bocciasse

Cresceva d’anno in anno, stava diventando grande

Prima palla da calcio, poi palla da basket

Divenne un globo che ruotavo in senso orario

Più che un uomo sembravo uno stercorario

Fui costretto a reggerlo come uno zaino

Per il peso ho ancora gli occhi fuori, sembro Igor

Ero felice, di tenere su quel mondo con le rive

Superuomo come Nietzsche

Poi venne di colpo uno scossone nelle nostre vite

Aveva il corpo di Giunone ma il suo nome è Dike

Del giorno in cui mi cadde il mondo addosso

Ricordo tutto pure l’ora e il posto

Il contraccolpo poi la stretta al collo

La stretta al collo, la stretta al collo

Del giorno in cui mi cadde il mondo addosso

Ricordo tutto pure l’ora e il posto

Il contraccolpo poi la stretta al collo

La stretta al collo, la stretta al collo

Dike, una dea per molti, un’angoscia per gli empi

Una benda sugli occhi che annoda coi lembi

Dal pianeta le raccolsi una rosa dei venti

Immaginavo i nostri volti da coppia nei lenti

Lei era la giustizia che non si concede

Io quello che la corteggia, che sta lì, non cede

Ero invaghito, miele, e capivo bene

Che non ci sarei uscito a bere dell’idromele

«Ciao, mi chiamo Atlas», petto gonfio, anfora

«Lascio ogni ragazza, con questo mio corpo, afona

E tu, sarai mia, ti voglio addosso, canfora

Posso darti il mondo, il mondo, non la metafora!»

Disse: «Non sono di nessuno, nemmeno di Ulisse

E sono chiara e ferma come le stelle più fisse

Usi la forza e la ricchezza per le tue conquiste?

Non sei più forte né più ricco, sei solo più triste!»

Del giorno in cui mi cadde il mondo addosso

Ricordo tutto pure l’ora e il posto

Il contraccolpo poi la stretta al collo

La stretta al collo, la stretta al collo

Del giorno in cui mi cadde il mondo addosso

Ricordo tutto pure l’ora e il posto

Il contraccolpo poi la stretta al collo

La stretta al collo, la stretta al collo

Quindi rifiuti lo scambio di fedi?

Quasi mi insulti mostrandomi i medi?

Alza la fascia, guarda in faccia e venerami, Lady

Per la mia stazza credi non abbia Venere ai miei piedi?

E lei: «Arretra adesso, barbaro!

Che tu sieda sul trono o sulla pietra dello scandalo

A me interessa poco il tuo pianeta bello e vandalo

Piuttosto mi do fuoco, sto più lieta dentro il Tartaro!»

Ed a quel punto sono io che non ci ho visto più

(L'ha stretta al collo, l’ha stretta al collo, l’ha stretta al collo)

La dea che scappa sul selciato è l’ultimo ricordo

Io che cado, dal mondo schiacciato mentre la rincorro

Atlante e Dike, amore e psiche, Terra e giustizia

Fine della storia, fine del rapporto

Del giorno in cui mi cadde il mondo addosso

Ricordo tutto pure l’ora e il posto

Il contraccolpo poi la stretta al collo

La stretta al collo, la stretta al collo

Del giorno in cui mi cadde il mondo addosso

Ricordo tutto pure l’ora e il posto

Il contraccolpo poi la stretta al collo

La stretta al collo, la stretta al collo

Zodra ik geboren was, gaf Jupiter me een saffiermarmer

Hij zei tegen me: "Zorg goed voor haar, ze is een dochter die ik je toevertrouw"

Ik heb het tot de ochtend op mijn kussen gehouden

En ik was klaar voor alles, zelfs het martelaarschap

Als kind was hij een ding dat ik meenam naar de klas

In de hoop dat de leraar Latijn me niet in de steek laat

Het groeide van jaar tot jaar, het werd groot

Eerst voetbal, dan basketbal

Het werd een wereldbol die met de klok mee draaide

Meer dan een man zag ik eruit als een skiër

Ik werd gedwongen om het vast te houden als een rugzak

Voor het gewicht heb ik nog steeds mijn ogen uit, ik lijk op Igor

Ik was blij om die wereld vast te houden met de banken

Superman zoals Nietzsche

Toen was er plotseling een schok in ons leven

Hij had het lichaam van Juno, maar zijn naam is Dike

Van de dag dat de wereld op mij viel

Ik herinner me ook alles over de tijd en plaats

De terugslag en dan de druk in de nek

Het knijpen in de nek, het knijpen in de nek

Van de dag dat de wereld op mij viel

Ik herinner me ook alles over de tijd en plaats

De terugslag en dan de druk in de nek

Het knijpen in de nek, het knijpen in de nek

Dijk, een godin voor velen, een angst voor de goddelozen

Een blinddoek die knoopt met de flappen

Van de planeet pakte ik een kompasroos voor haar

Ik stelde me onze paar gezichten in de lenzen voor

Zij was de gerechtigheid die niet wordt verleend

Ik degene die haar het hof maakt, die daar is, geeft niet toe

Ik was verliefd, schat, en ik begreep het goed

Dat ik niet naar buiten zou gaan om mede te drinken

«Hallo, mijn naam is Atlas», gezwollen borst, amfora

«Ik laat elk meisje, met dit lichaam van mij, geluidloos

En jij, jij zult de mijne zijn, ik wil je op, kamfer

Ik kan je de wereld geven, de wereld, niet de metafoor!"

Hij zei: 'Ze zijn van niemand, zelfs niet van Ulysses'

En ik ben zo helder en stabiel als de meest vaste sterren

Gebruik je kracht en rijkdom voor je veroveringen?

Je bent niet sterker of rijker, je bent alleen maar droeviger!"

Van de dag dat de wereld op mij viel

Ik herinner me ook alles over de tijd en plaats

De terugslag en dan de druk in de nek

Het knijpen in de nek, het knijpen in de nek

Van de dag dat de wereld op mij viel

Ik herinner me ook alles over de tijd en plaats

De terugslag en dan de druk in de nek

Het knijpen in de nek, het knijpen in de nek

Dus je weigert de uitwisseling van religies?

Je beledigt me bijna door me de middentonen te laten zien?

Til de sjerp op, kijk in het gezicht en aanbid me, Lady

Denk je dat ik geen Venus aan mijn voeten heb voor mijn maat?

En zij: «Ga nu terug, barbaar!

Of je nu op de troon zit of op de steen van het schandaal

Ik geef weinig om je mooie en vernielde planeet

Liever steek ik mezelf in brand, ik ben gelukkiger van binnen in Tartarus!"

En op dat moment was ik het die ons niet meer zag

(Hij greep haar nek, greep haar nek, greep haar nek)

De godin die wegrent op de stoep is de laatste herinnering

Ik val, van de verpletterde wereld terwijl ik er achteraan ren

Atlas en Dijk, liefde en psyche, Aarde en gerechtigheid

Einde verhaal, einde relatie

Van de dag dat de wereld op mij viel

Ik herinner me ook alles over de tijd en plaats

De terugslag en dan de druk in de nek

Het knijpen in de nek, het knijpen in de nek

Van de dag dat de wereld op mij viel

Ik herinner me ook alles over de tijd en plaats

De terugslag en dan de druk in de nek

Het knijpen in de nek, het knijpen in de nek