Eyes Wide Shut - Caparezza

Metto le mie maschere, una a passo

Petali di tulipano sul mio gambo

No, non è uno scherzo, una burla manco

Sai che ne cavalco l’onda, Burlamacco

Arlecchino come Camerini

Sì, ma solo fuori dai camerini

Perché dentro taccio

Non esterno lacrima nera su volto bianco come Pierrot

Fui Diego de la Vega

Le scrissi un’ultima lettera perché già temevo per la carriera

Ghostface quella sera

Ci lasciammo per telefono e si ritrovò un coltello nella schiena

La vita è una mascherata, canto «Mas Que Nada»

Come avessi un’identità che non è mai svelata

Io con la maschera da artista dalla ribalta

Venuto a fare una rapina, Casa di Carta e

Cala su di te il sipario delle tenebre

Eyes Wide Shut

Vanno in scena le mie maschere

Io non voglio andare in cerca di me stesso

Perché rischio di trovarmi per davvero

Eyes Wide Shut

Vanno in scena le mie maschere

Metto la maschera ma non perderò la faccia

Baffi in plastica, fingo di leggere la Pravda

Vado a fare un giro tra la gente della piazza

Sono tutti V con le frasette dopo l’hashtag

Quanti militanti all day, mille cause, cortei

Sì, ma certe volte erano noiosi

Rispondevo: «Okay», ma pensavo: «Vorrei

Maschera da hockey come Jason Voorhees»

Io nel bosco tipo favola di Perrault

Denti che battono tipo nacchera di legno

Qualcuno mi chiama, allungo il passo e non mi fermo

Come fossi il mio gemello con la maschera di ferro

Nascondere il viso era destino come Victor Von Doom

Io col volto pulito non più

Senza la maschera nota nessuno salverà Gotham

Occorre un mito, non Bruce

Cala su di te il sipario delle tenebre

Eyes Wide Shut

Vanno in scena le mie maschere

Io non voglio andare in cerca di me stesso

Perché rischio di trovarmi per davvero

Eyes Wide Shut

Vanno in scena le mie maschere

Eyes Wide Shut

Non elogiare la sincerità

Perché non è un merito, è un mezzo

Eroi della superficialità

Vorrei sentirvi mentire più spesso

Vi vedo lì piazzati

Schietti e patetici come gli avvinazzati

Ma la mia maschera non la tolgo

O mi lascerà senza volto

Come lo spettro di Miyazaki

Cos'è un uomo senza, senza uno spettacolo in scena?

Tu pensa, pensa: non mi dà gioia, né pena, non mi interessa

Meglio una bugia che almeno è creativa

Se vuoi la verità, non è nient’altro che questa

Come puoi dirmi di non fingere se la scelta di fingere è un bisogno reale?

Se anche l’età cambia il mio volto con un colpo teatrale?

Se togli l’arte dal mio mondo, è solo un posto banale, ricorda:

«Art is better than life»

Art is better than life

Art is better than life

Art is better than life

Art is better than life

Ik zet mijn maskers op, één per stap

Tulpenblaadjes op mijn stengel

Nee, het is geen grap, zelfs geen grap

Je weet dat ik op de golf zit, Burlamacco

Harlekijn zoals Camerini

Ja, maar alleen buiten de kleedkamers

Want van binnen ben ik stil

Geen externe zwarte traan op een wit gezicht zoals Pierrot

Ik was Diego de la Vega

Ik schreef haar een laatste brief omdat ik al bang was voor mijn carrière

Ghostface die nacht

We hebben het telefonisch uitgemaakt en hij vond een mes in zijn rug

Het leven is een maskerade, ik zing "Mas Que Nada"

Alsof ik een identiteit heb die nooit wordt onthuld

Ik met het masker van een kunstenaar uit de schijnwerpers

Kwam voor een overval, House of Paper en

Het gordijn van duisternis valt op je

Ogen wijd dicht

Mijn maskers gaan het podium op

Ik wil niet naar mezelf gaan zoeken

Omdat ik het risico loop mezelf echt te vinden

Ogen wijd dicht

Mijn maskers gaan het podium op

Ik zet het masker op, maar ik verlies geen gezichtsverlies

Plastic snor, ik doe alsof ik Pravda . lees

Ik ga een ritje maken tussen de mensen van het plein

Het zijn allemaal V's met zinnen na de hashtag

Hoeveel militanten de hele dag, duizend oorzaken, parades?

Ja, maar soms waren ze saai

Ik zei: "Oké", maar ik dacht: "Ik zou graag...

Hockeymasker zoals Jason Voorhees "

Ik in het bos als een Perrault-fabel

Tanden die kloppen als houten castagnetten

Iemand roept me, ik zet mijn stap en ik stop niet

Alsof je mijn tweelingzus met het ijzeren masker bent

Je gezicht verbergen was het lot zoals Victor Von Doom

Ik met een schoon gezicht niet meer

Zonder het bekende masker zal niemand Gotham redden

We hebben een mythe nodig, niet Bruce

Het gordijn van duisternis valt op je

Ogen wijd dicht

Mijn maskers gaan het podium op

Ik wil niet naar mezelf gaan zoeken

Omdat ik het risico loop mezelf echt te vinden

Ogen wijd dicht

Mijn maskers gaan het podium op

Ogen wijd dicht

Prijs oprechtheid niet

Omdat het geen verdienste is, het is een middel

Helden van oppervlakkigheid

Ik zou je graag vaker horen liegen

Ik zie dat je daar geplaatst bent

Rechtlijnig en zielig als dronkaards

Maar ik doe mijn masker niet af

Of het zal me gezichtsloos achterlaten

Zoals het spook van Miyazaki

Wat is een man zonder, zonder een show op het podium?

Je denkt, denkt: het geeft me geen vreugde, geen pijn, het kan me niet schelen

Beter een leugen die op zijn minst creatief is

Als je de waarheid wilt, is het niemand minder dan dit

Hoe kun je me vertellen niet te doen alsof als de keuze om te doen een echte behoefte is?

Als zelfs de leeftijd mijn gezicht verandert met een theatrale beroerte?

Als je kunst uit mijn wereld haalt, het is maar een triviale plek, onthoud:

"Kunst is beter dan het leven"

Kunst is beter dan het leven

Kunst is beter dan het leven

Kunst is beter dan het leven

Kunst is beter dan het leven