Frente al Río - Callejeros

Paso noches hablando de vos,

este es mi insólito monólogo

de hoy.

Me cuelgo y me empiezo

a preguntar,

si tu Quilmes jugará

en el más allá.

Lo enciendo frente al Río

de La Plata sin dudar

(con más ganas de creer

que de pensar),

porque tus sueños como el viento

vuelven desde tu ciudad

para darle a lo que siento

algún lugar en tu eternidad.

Las estrellas se apagaron en el Sur:

subiste y sólo

brilla tu luz.

Tan hermosa, como Janis

y su blues,

hoy no te tengo

y solo cargo con mi cruz.

Estas historias

nunca tienen fin

y más si en este tema

hablo de mí.

Los recuerdos

calientan mi interior

y más si en este tema

hablo de vos.

Mil canciones

y una más voy a escribir.

Y en mil silencios

sólo un nombre

voy a oír.

Un «Capitán"en la estación

para subir:

a tu espacio

en algún tren

me voy a ir

Ik breng nachten door met praten over jou

dit is mijn ongebruikelijke monoloog

vanaf vandaag.

Ik hang en begin

vragen,

als je Quilmes wil spelen

in het hiernamaals.

Ik zet hem aan voor de rivier

van La Plata zonder twijfel

(met meer verlangen om te geloven

wat te denken),

omdat je dromen als de wind zijn

kom terug uit je stad

geven wat ik voel

ergens in je eeuwigheid.

De sterren gingen uit in het zuiden:

je ging naar boven en alleen

schijn je licht.

Zo mooi, net als Janis

en zijn blues,

Ik heb je vandaag niet

en ik draag alleen mijn kruis.

Deze verhalen

eindigt nooit

en meer als in dit onderwerp

praat over mijn.

Herinneringen

verwarm mijn interieur

en meer als in dit onderwerp

Ik heb het over jou

duizend liedjes

en nog een zal ik schrijven.

En in duizend stiltes

gewoon een naam

ik zal het horen

Een "kapitein" op het station

uploaden:

naar jouw ruimte

op een of andere trein

ik ga