Una Nueva Noche Fría - Callejeros

Voces, sólo voces, como ecos;

Como atroces chistes sin gracia

Hace mucho tiempo escucho voces y ni una palabra

Y mis ojos maltratados se refugian en la nada

Y se cansan de ver un montón de caras y ni una mirada

Una nueva noche fria en el barrio

Los tranzas se llenan los bolsillos

Las calles son nuestras, aunque el tiempo diga lo contrario

Y los sueños no soñados

Ya se amargan la garganta y se callan

Y eso, casi siempre (o siempre), les encanta

Van quedando pocas sonrisas

Prisioneros de esta carcel de tiza

Se apagó el sentido

Se encendió un silencio de misa

Menos horas en la vida, mas respuestas a una causa perdida:

De porqué los sentimientos, vuelven con el dia

Solo, como un pajaro que vuela en la noche

(libre de vos… pero no de mi)

Vacio, como el sueño de una gorra

Lleno de nada, sin saber donde ir

Duro como un muerto en su tumba que murió de miedo

Por el valor de vivir

Las nubes no son de algodones y las depresiones son maldiciones

Te va distrayendo, te enrosca

Te lleva y te come

Te lastima y no perdona y en algun lugar te roba la cara

La sonrisa, la esperanza, la fé en las personas

Solo, como un pajaro que vuela en la noche

(libre de vos… pero no de mi)

Vacio, como el sueño de una gorra

Lleno de nada, sin saber donde ir

Duro como un muerto en su tumba que murió de miedo

Por el valor de vivir

Stemmen, alleen stemmen, als echo's;

Zoals gruwelijke, niet-grappige grappen

Lang geleden hoor ik stemmen en geen woord

En mijn mishandelde ogen zoeken hun toevlucht tot niets

En ze worden het beu om veel gezichten te zien en geen blik

Een nieuwe koude nacht in de buurt

De trances vullen hun zakken

De straten zijn van ons, ook al zegt de tijd anders

En dromen ongedroomd

Hun keel is bitter en ze houden hun mond

En dat ze er bijna altijd (of altijd) dol op zijn

Er zijn nog maar weinig glimlachen over

Gevangenen van deze krijtgevangenis

de zin ging uit

Er werd een massale stilte aangestoken

Minder uren in het leven, meer antwoorden op een verloren zaak:

waarom de gevoelens terugkomen met de dag

Alleen, als een vogel die 's nachts vliegt

(vrij van jou... maar niet van mij)

Leeg, als de droom van een pet

Vol van niets, niet wetend waarheen

Zo hard als een dode man in zijn graf die stierf van angst

Voor de waarde van het leven

De wolken zijn geen katoen en de depressies zijn vloeken

Het leidt je af, het verdraait je

het pakt je en eet je op

Hij doet je pijn en vergeeft niet en ergens steelt hij je gezicht

De glimlach, de hoop, het geloof in mensen

Alleen, als een vogel die 's nachts vliegt

(vrij van jou... maar niet van mij)

Leeg, als de droom van een pet

Vol van niets, niet wetend waarheen

Zo hard als een dode man in zijn graf die stierf van angst

Voor de waarde van het leven