Неприкасаемые - Burito, Лигалайз

Неприкасаемые

Непорочные

Во всем

Немного неточные

Пилим деньги

Моем руки

Стреляем в голову кому-то

От скуки

Я помню

Это карма

В этом круге нет никакого шарма

Увольте

Просто люди

То что мы такие все

Вряд ли кто-то осудит

Успокой мое одиночество

Дай мне сил, чтобы быть здесь

Я не знаю, чем это кончится

Но если можешь, сбей мою спесь

Успокой мое одиночество

Отпусти мне грехи и боль

Я не знаю, что мне сделать еще

Чтобы остаться с тобой

Непрощённые

Но забытые

Как один

Немного убитые

Я не помню

Кем мы были

Мы тонем беспечно

Во временном иле

Я знаю

Это норма

Мы вынимаем смысл

Остается лишь форма

Позвольте

Без прелюдий

То что мы такие все

Вряд ли кто-то осудит

Шагаем праздно по свету

Каждый как паззл без ответа

На сердце шрам и взгляд кастетом

Ничем согреты снова в ночь в даль за рассветом

Проснёмся вновь в броню одеты

Плащ против ветра

Пара гаджетов советом

Таскаем боль хвостом кометы

И веры нет и помним враг здесь рядом где-то

Вращаем бегством мёртвую планету

Этот сюжет напомнит мне пост-апокалипсис

Всё те же будни

Пустынного солдата

Будто сбылись писателей фантазии

Будто уже сейчас

Мы во враждебном завтра

Где человеческое скрыто в норах глубже шахт

И ни души вокруг меня, лишь пустошей ландшафт

И если вдруг компания в прицеле замаячит

Мы знаем, что скорей всего на люди, а ходячие

Готовый дать сдачи, любить разучился

Мой круг общения чист, я как Том Хенкс и "уилсон"

Изгой, со мною только боль - зверёк цепной

И позади бессчётное число дорожных знаков "стой"

Сухая степь и небо серое над головой

И может только сниться, что картина может быть другой

И вновь ударит дождь по этой засухе

И мы достанем сердце из за пазухи

Добрее станем с непохожими и слабыми

И вдруг поймём, что не одни мы здесь шатаемся

Протянем руку с помощью оказанной

Вспомним что мир вокруг бывает красочным

Прогоним дальше злобу как заразную

Сломать бы матрицу, но в доступе отказано

onaanraakbaren

Vlekkeloos

In alles

Enigszins onnauwkeurig

geld zagen

mijn handen wassen

Iemand door het hoofd schieten

Verveling

ik herinner

Dit is karma

Er is geen charme in deze cirkel

vuur

gewoon mensen

Dat zijn we allemaal

Bijna niemand zal oordelen

Verzacht mijn eenzaamheid

Geef me de kracht om hier te zijn

Ik weet niet hoe het zal eindigen

Maar als je kunt, neem dan mijn trots naar beneden

Verzacht mijn eenzaamheid

Laat mijn zonden en pijn los

Ik weet niet wat ik anders moet doen

Om bij jou te blijven

niet vergeven

Maar vergeten

Als een

weinig gedood

ik weet het niet meer

wie we waren

We verdrinken achteloos

In tijdelijke modder

Ik weet

Dit is de norm

We halen de betekenis eruit

Alleen vorm blijft

Laat

Zonder preludes

Dat zijn we allemaal

Bijna niemand zal oordelen

Werkeloos rond de wereld lopen

Iedereen is als een puzzel zonder antwoord

Op het hart van een litteken en een blik met boksbeugels

Niets warmde weer op in de nacht in de verte voorbij de dageraad

Weer wakker worden gekleed in harnas

Mantel tegen de wind

Paar gadgets bord

We slepen de pijn met de staart van een komeet

En er is geen geloof, en onthoud dat de vijand ergens dichtbij is

We draaien de vlucht van een dode planeet

Dit verhaal doet me denken aan de post-apocalyps

Allemaal dezelfde dagen

woestijn soldaat

Alsof fantasieschrijvers uitkomen

Het is zoals nu

We zijn in een vijandige morgen

Waar de mens verborgen is in gaten dieper dan mijnen

En geen ziel om me heen, alleen een woestenij landschap

En als plotseling het bedrijf in zicht komt

We weten dat hoogstwaarschijnlijk mensen, maar lopen

Klaar om terug te slaan, vergeten hoe lief te hebben

Mijn sociale kring is schoon, ik ben als Tom Hanks en "Wilson"

Outcast, met mij alleen pijn - een kettingdier

En achter talloze verkeersborden "stop"

Droge steppe en grijze lucht boven je hoofd

En kan alleen maar dromen dat de foto anders kan zijn

En opnieuw zal de regen deze droogte treffen

En we zullen het hart uit de boezem halen

We zullen vriendelijker worden met ongelijk en zwak

En ineens realiseren we ons dat we hier niet alleen zijn, duizelingwekkend

Laten we een handje helpen met de geboden hulp

Onthoud dat de wereld om je heen kleurrijk is

Laten we woede wegjagen als besmettelijk

Zou de matrix breken, maar toegang wordt geweigerd