До свидания - Burito

Я плачу капли мирсы, за нашу дерзкую любовь.

Капроновые мокрые волосы, держат лопасть старых городов.

Меня, больше не найдут.

Ты платишь так же, как и я, кровью и вечной красотой.

Мы убежим, любовь моя, мы убежим вдвоем с тобой.

Назад, больше ни ногой.

До свидания, только жди меня.

До свидания, до свидания…

Я вернусь за тобой.

До свидания, просто жди меня.

До свидания, до свидания…

С багровой Луной.

Твои руки давно нашли мои.

Мы корнями вцепились в небеса.

Перевернутые вверх, ногами дни.

Нами были прожитые до конца.

Теперь, нас больше не найдут.

Печать, видно, ложится на уста.

Мы растаем, как вчерашний снег.

Никто не помнит твоего лица.

Нас с тобою не было и нет.

Нас ждет, бесконечный свет.

До свидания, только жди меня.

До свидания, до свидания…

Я вернусь за тобой.

До свидания, просто жди меня.

До свидания, до свидания…

С багровой Луной.

Ik huil druppels mirre, voor onze onbeschaamde liefde.

Nylon nat haar, met het mes van oude steden.

Ze zullen me niet meer vinden.

U betaalt hetzelfde als ik, met bloed en eeuwige schoonheid.

We zullen wegrennen, mijn liefste, we zullen samen met jou wegrennen.

Terug, geen voet meer.

Dag, wacht maar op mij.

Tot ziens…

Ik kom terug voor je.

Dag, wacht maar op mij.

Tot ziens…

Met karmozijnrode maan.

Jouw handen hebben de mijne al lang gevonden.

Met onze wortels hebben we ons aan de hemel vastgeklampt.

Ondersteboven, ondersteboven dagen.

We werden tot het einde geleefd.

Nu zullen ze ons niet meer vinden.

Het zegel valt blijkbaar op de lippen.

We zullen smelten als de sneeuw van gisteren.

Niemand herinnert zich je gezicht.

Jij en ik waren niet en zijn niet.

Wachtend op ons, eindeloos licht.

Dag, wacht maar op mij.

Tot ziens…

Ik kom terug voor je.

Dag, wacht maar op mij.

Tot ziens…

Met karmozijnrode maan.