Haligh, Haligh, A Lie, Haligh - Bright Eyes, Phoebe Bridgers

The phone slips from a loose grip

Words were missed then, some apology

«I didn’t want to tell you this

No, it’s just some guy she’s been hanging out with

I don’t know, the past couple weeks I guess»

Well, thank you and hang up the phone

Let the funeral start, hear the casket close

Let’s pin split-black ribbon to your overcoat

Well, laughter pours from under doors

In this house, I don’t understand that sound no more

It seems artificial, like a TV set

Well, haligh, haligh, a lie, haligh

This weight it must be satisfied

You offer only one reply

You know not what you do

But you tear and tear your hair from roots

From that same head you have twice removed now

A lock of hair you said would prove

Our love would never die

Well, ha ha ha

I remember everything

The words we spoke on freezing South Street

And all those mornings watching you get ready for school

You combed your hair inside that mirror

The one you painted blue and glued with jewelry tears

Something about those bright colors

Would always make you feel better

But now we speak with ruined tongues

And the words we say aren’t meant for anyone

It’s just a mumbled sentence to a passing acquaintance

But there was once you

De telefoon glijdt uit een losse greep

Woorden werden toen gemist, enige verontschuldiging

«Ik wilde je dit niet vertellen

Nee, het is gewoon een jongen met wie ze omgaat

Ik weet het niet, de afgelopen weken denk ik»

Nou, bedankt en hang de telefoon op

Laat de begrafenis beginnen, hoor de kist sluiten

Laten we een gespleten zwart lint vastmaken aan je overjas

Nou, er komt gelach onder de deuren vandaan

In dit huis begrijp ik dat geluid niet meer

Het lijkt kunstmatig, zoals een tv-toestel

Nou, haligh, haligh, een leugen, haligh

Aan dit gewicht moet voldaan zijn

U biedt slechts één antwoord

Je weet niet wat je doet

Maar je scheurt en scheurt je haar van de wortels

Van datzelfde hoofd dat je nu twee keer hebt verwijderd

Een haarlok waarvan je zei dat het zou bewijzen

Onze liefde zou nooit sterven

Nou, ha ha ha ha

Ik herinner me alles

De woorden die we spraken bij het bevriezen van South Street

En al die ochtenden kijken hoe je je klaarmaakt voor school

Je kamde je haar in die spiegel

Degene die je blauw hebt geverfd en gelijmd met sieradentranen

Iets met die felle kleuren

Zou je altijd een beter gevoel geven

Maar nu spreken we met geruïneerde tongen

En de woorden die we zeggen, zijn voor niemand bedoeld

Het is maar een gemompelde zin tegen een passerende kennis

Maar er was eens jij