La vie reste belle - Brice Conrad

Les même phrase, que l’on entend, sur nos être.

Les même promesse que l’on nous tend, sur nos lèvres.

Les mêmes histoire que l’on attend, sous nos fenêtres.

Nos misère se blesse et se noie, dans leurs rivières.

Pourtant la vie reste belle

Même en se brulant les ailes

Des illusion pathétique, un enfer.

Les yeux qui piquent, la terre tourne à l’envers.

Pourtant la vie reste belle

Même en se brulant les ailes

Vraiment la vie nous emmène

Sous une pluie battante la vie reste belle

Un crépuscule se lève, en appelant à l’aide.

les élites donne du rêve, en nous disant crève.

Pourtant la vie reste belle

Même en se brulant les ailes

Vraiment la vie nous emmène

Sous une pluie battante la vie reste belle

(Merci à Rabus benoit pour cettes paroles)

Dezelfde zin, die we horen, over ons wezen.

Dezelfde beloften die ons worden overhandigd, op onze lippen.

Dezelfde verhalen die we verwachten, onder onze ramen.

Onze ellende doet pijn en verdrinkt in hun rivieren.

Toch blijft het leven mooi

Zelfs hun vleugels verbranden

Zielige illusies, hel.

Jeukende ogen, de aarde staat op zijn kop.

Toch blijft het leven mooi

Zelfs hun vleugels verbranden

Het leven neemt ons echt mee

In de stromende regen is het leven toch mooi

Een schemering komt op en roept om hulp.

de elites geven dromen en vertellen ons dat ze sterven.

Toch blijft het leven mooi

Zelfs hun vleugels verbranden

Het leven neemt ons echt mee

In de stromende regen is het leven toch mooi

(Met dank aan Rabus Benoit voor deze teksten)