La complainte du progrès (Les arts ménagers) - Boris Vian

Autrefois pour faire sa cour, on parlait d’amour

Pour mieux prouver son ardeur, on offrait son cœur

Maintenant c’est plus pareil, ça change, ça change

Pour séduire le cher ange, on lui glisse à l’oreille, ah, Gudule!

Viens m’embrasser et je te donnerai

Un frigidaire, un joli scooter un atomixer et du Dunlopillo

Une cuisinière avec un four en verre

Des tas de couverts et des pelles à gâteaux

Une tourniquette pour faire la vinaigrette

Un bel aérateur pour bouffer les odeurs

Des draps qui chauffent, un pistolet à gaufres

Un avion pour deux et nous serons heureux.

Autrefois, s’il arrivait que l’on se querelle

L’air lugubre, on s’en allait en laissant la vaisselle

Maintenant, que voulez-vous, la vie est si chère

On dit rentre chez ta mère et l’on se garde tout, ah, Gudule!

Excuse-toi ou je reprends tout ça

Mon frigidaire, mon armoire à cuillères

Mon évier en fer et mon poêle à mazout

Mon cire-godasses, mon repasse-limaces

Mon tabouret à glace et mon chasse-filous

La tourniquette à faire la vinaigrette

Le ratatine-ordures et le coupe-friture

Et si la belle se montre encore cruelle

On la fiche dehors pour confier son sort

Au frigidaire, à l’efface-poussière

A la cuisinière, au lit qu’est toujours fait

Au chauffe-savates, au canon à patates

À l’eventre-tomates, à l'écorche-poulet

Mais très très vite, on reçoit la visite

D’une tendre petite qui vous offre son cœur

Alors, on cède car il faut qu’on s’entraide

Et l’on vit comme ça jusqu'à la prochaine fois

Et l’on vit comme ça jusqu'à la prochaine fois.

Vroeger spraken we over liefde, tot verkering

Om zijn vurigheid beter te bewijzen, boden we zijn hart aan

Nu is het niet hetzelfde, het verandert, het verandert

Om de lieve engel te verleiden, fluisteren we in zijn oor, ah Gudule!

Kom kus me en ik zal je geven

Een koelkast, een mooie scooter, een atomixer en wat Dunlopillo

Een fornuis met een glasoven

Stapels bestek en taartscheppen

Een tourniquet om de vinaigrette te maken

Een mooie beluchter om geurtjes te verdrijven

Warme lakens, een wafelkanon

Eén vliegtuig voor twee en we zullen blij zijn.

In het verleden, als we ruzie hadden

Met een treurige blik liepen we weg en lieten de afwas achter?

Wat wil je nu, het leven is zo duur

We zeggen ga terug naar je moeder en we houden alles, ah Gudule!

Excuses of ik neem het allemaal terug

Mijn koelkast, mijn lepelkast

Mijn ijzeren gootsteen en mijn oliekachel

Mijn wax-schoenen, mijn ijzer-slakken

Mijn ijskruk en mijn bedriegerjager

De spinner om de vinaigrette te maken

De versnipperde vuilnis en de frituursnijder

En als de schoonheid nog steeds wreed is

We schoppen haar eruit om haar lot toe te vertrouwen

In de koelkast, in de stofwisser

Bij de kachel, bij het bed dat altijd opgemaakt is

Bij de schoenenwarmer, bij het aardappelkanon

Tomatendarm, gevilde kip

Maar heel erg snel ontvangen we het bezoek

Van een tedere kleine die je haar hart aanbiedt

Dus we geven toe, want we moeten elkaar helpen

En we leven zo tot de volgende keer

En we leven zo tot de volgende keer.