Barcelone - Boris Vian

Barcelone

Des pavés, du soleil, des visages

Un été plein d’images

Et de fleurs

Barcelone

Dans le port un bateau qui s’amarre

Le bourdon des guitares

Et mon coeur

J’ai revu

Cette rue sous le ciel de septembre

J’ai revu

La fenêtre grillée de sa chambre

Jours trop courts

Le vent chaud caressait nos visages

Et l’amour

Nous jetait des étoiles au passage

Barcelone

Souvenir de nos nuits haletantes

D’un été qui me hante

Barcelone

Ce matin

Je reviens dans la rue douce et triste

Le chemin

M’a mené jusqu’au banc de jadis

Et soudain

Te voilà c’est bien toi rien n’existe

Dès demain

Tous les deux nous irons vers la vie

Barcelone

Sur le port, dans le vent qui se lève

Je vois vivre mon rêve

Barcelone

Barcelona

Kasseien, zon, gezichten

Een zomer vol beelden

en bloemen

Barcelona

In de haven een aanlegsteiger

De hommel onder de gitaren

En mijn hart

ik zag weer

Deze straat onder de septemberhemel

ik zag weer

Het geroosterde raam van zijn slaapkamer

dagen te kort

De warme wind streelde onze gezichten

En liefde

Gooit ons sterren langs de weg

Barcelona

Herinnerend aan onze ademloze nachten

Van een zomer die me achtervolgt

Barcelona

Deze morgen

Ik kom terug naar de zoete en droevige straat

Het pad

Leidde me naar de bank van weleer

En opeens

Daar ben je, jij bent het, niets bestaat

Morgen

We zullen allebei tot leven komen

Barcelona

Aan de haven, in de opkomende wind

Ik zie mijn droom uitkomen

Barcelona